منصور بن مسلم دمیک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منصور بن مسلم دمیک (
۴۵۷ ـ
۵۱۰ هـ.ق) اهل
شام است.
ابونصر منصور بن مسلم بن علی دمیک حلبی سعدی معروف به
ابن ابی دمیک و
ابن ابی الخرجین است.
او در سال ۴۵۷ (هجری قمری) در
حلب از شهرهای شام به دنیا آمد. ۱
وی بعدها به
دمشق منتقل شد و در آنجا سکونت گزید.
ایشان سال‌ها در مسجد رحبه البصل و مسجد رماحین دمشق به تعلیم کودکان مشغول بود.
و در این زمینه حکایت ها و داستان های شیرینی از وی نقل شده است. ۲
به نوشته
ابن عساکر، چهره دمیک شباهت بسیاری به
ابونصر برمکی شاعر داشته است. ۳
ابن ابی دمیک فردی ادیب، نحوی، فاضل و شاعر بود.
یاقوت حموی او را فردی ادیب، نحوی، فاضل و شاعر معرفی کرده است.
او می‌نویسد: از مطالعه آثار او، ازجمله دیوان شعرش می‌توان به چیره دستی و تبحر وی در ادبیات پی برد.
دیوان شعرش مملو از نکات نحوی است و الفاظ لغوی آن به‌صورت بسیار ماهرانه‌ای تشریح گردیده و حتی به اعراب آن توجه شده است.
سپس پاره‌ای از سروده‌های شاعر را ذکر کرده است. ۴
ابونصر آثاری از وی برجای مانده که عبارت‌اند از:
• دیوان شعر؛
• تتّمه شرح الحماسه لابن جنّی؛ ۷
• شرحی بر الحماسه ابی تمام طائی. ۸
منصور در تاریخ وفاتش اختلاف است. سال ۵۱۰۵ یا ۵۲۲ه ۶ نقل شده است.
(دیگر منابع:)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «منصور بن مسلم دمیک»، ج۴، ص۴۲۴.
پی نوشت ها
[۱۵] ـ الاعلام ۷ / ۳۰۴. ۲ ـ تاریخ مدینة دمشق ۶۰ / ۳۵۶. ۳ ـ تاریخ مدینه دمشق ۶۷ / ۲۶۴. ۴ ـ معجم الادباء ۱۹ / ۱۹۴. ۵ ـ الاکمال ۴ / ۹۴. ۶ ـ ایضاح المکنون ۱ / ۴۸۴. ۷ ـ هدیة العارفین ۲ / ۴۷۴. ۸ ـ کشف الظنون ۱ / ۶۹۲.
