موذی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موذی به جانوران خطرناک و اذیت کننده اطلاق میشود.
در
فقه، کشتن این جانوران در حین
نماز و
حج مجاز است، اما نگهداری و کسب با آنها
حرام است، مگر در موارد خاص که منفعت حلالی وجود داشته باشد.
همچنین، نظرات متفاوتی درباره حرمت نگهداری این جانوران در صورت عدم خطر وجود دارد.
موذی: آزار رساننده.
مقصود از
موذی در این مقاله، جانور خطرناک و اذیت کننده، همچون درندگان و مارهای سمی و گزنده است.
از احکام آن در بابهای صلات، حج و تجارت سخن گفتهاند.
چنان چه نمازگزار از جانور
موذی، همچون عقرب یا مار و یا درندهای بر جان خود بترسد، میتواند آن را از خود دور کند یا بکشد، بدون آنکه نمازش را قطع کند و اگر این کار جز با قطع نماز ممکن نباشد، نمازش را قطع میکند، سپس دوباره آن را میخواند.
به قول مشهور، کشتن جانوران خطرناک مطلقا بر
مُحرم جایز است؛ خواه از آنها بترسد یا نترسد؛ جز شیری که برای کسی خطر ندارد.
در جواز کشتن آن توسط مُحرم اختلاف است. بنا بر قول گروهی، کشتن شیر بیخطر، حرام و موجب ثبوت
کفاره است. کفاره آن یک گوسفند نر میباشد.
به تصریح برخی نگهداری جانور
موذی، همچون مار و عقرب و درندگان، حرام است؛ چنان که کسب با آنها به خرید و فروش و مانند آن نیز حرام و
باطل است،
مگر آنکه منفعت حلال در خور اعتنا نزد عقلا داشته باشد.
برخی گفتهاند: دلیل روشنی بر حرمت نگهداری حیوان
موذی وجود ندارد، مگر در صورت خوف ضرر از ناحیه آن.
• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسّلام)، ج ۸، ص ۳۵۷.
