موقوذه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موقوذه به حیوانی اطلاق میشود که به دلیل زدن یا بیماری میمیرد و خوردن گوشت آن در
اسلام حرام است، مگر اینکه قبل از مرگ
تذکیه شود.
همچنین، در مورد حیوانات مُشرف به مرگ،
حلیت آنها منوط به استقرار حیات و خروج خون در حین
ذبح است.
موقوذه حیوان مرده به سبب زدن سنگ یا مانند آن یا بر اثر بیماری.
برای
موقوذه تعاریفی شده است. برخی آن را به حیوانی که با چوب یا سنگ و مانند آن میزنند تا میمیرد، تعریف کردهاند.
در بعضی
روایات،
موقوذه به حیوانی که دچار بیماری میشود و بر اثر شدت بیماری نمیتواند از جا برخیزد یا بجنبد و با همین حال میمیرد، تعریف شده است.
در بعضی روایات دیگر،
موقوذه به حیوانــی کـه پاهای آن را میبندند و آن قدر میزنند تا بمیرد، تعریف شده است.
در روایتی دیگر آمده است:
موقوذه حیوان بیماری است که درد ذبح را احساس نمیکند و هنگام ذبح نمیجنبد و خونی از آن خارج نمیشود.
از آن در باب صید و ذباحه سخن گفتهاند.
مردمان
دوره جاهلی موقوذه را حلال شمرده و آن را میخوردند.
خدای تعالی در
قرآن کریم آن را در زمره حیواناتی که خوردن آنها حرام میباشد، شمرده است.
خوردن گوشت
حیوان حلال گوشت تنها در صورت تذکیه حلال و جایز است؛ از این رو، حیوانی که به غیر تذکیه کشته میشود، مانند
موقوذه، حرام خواهد بود، مگر آنکه قبل از مردن تذکیه شود.
البته درباره حیوان مُشرف به مرگ، همچون
موقوذه گفتهاند: چنانچه آن را ذبح کنند، حلال شدنش منوط به استقرار حیات است و در فرض مشتبه بودن، ملاک در حلیت، حرکت و خروج خون هنگام ذبـح بـه مـقدار متعارف یـا یکی از آن دو -بنا بر اختلاف اقوال- است.
• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسّلام)، ج ۸، ص ۳۷۱.
