|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
آرمین ārmīn، کمال‌الدین پزشک و استاد کرسی آسیب‌شناسی دانشگاه تهران بود. وی در تهران زاده شد و تحصیلات پزشکی خود را در مدرسه عالی طب تهران به پایان رساند و سپس در دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا و انستیتو سرطان پاریس به مطالعات تخصصی در زمینه هماتولوژی و بیماری هاجکین پرداخت. آرمین پس از درگذشت دکتر مصطفی حبیبی، بخش آسیب‌شناسی دانشگاه تهران را اداره و در (۱۳۳۴ هـ.ش) به سمت استاد کرسی آسیب‌شناسی و رئیس آزمایشگاه منصوب شد. وی بنیان‌گذار موزه آسیب‌شناسی دانشکده پزشکی، مسئول ایجاد آزمایشگاه تحقیقات جنایی شهربانی و از پایه‌گذاران دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد ایران بود. آرمین پژوهش‌های متعددی در زمینه آسیب‌شناسی و سرطان‌شناسی انجام داد و مقالات علمی داخلی و خارجی منتشر کرد. کمال آرمین (۱۲۹۳-۱۳۷۴ هـ.ش/ ۱۹۱۴-۱۹۹۵ م)، پزشک و استاد کرسی آسیب‌شناسی دانشگاه تهران. وی در تهران زاده شد. پدرش، شیخ محمدرضا مجتهد قمی، در دوره مشروطه، امامت جماعت مسجد چهارسوق بزرگ بازار تهران را عهده‌دار بود و از روحانیان مشروطه‌خواه به شمار می‌آمد. کمال‌الدین در کودکی پدر و مادرش را از دست داد. تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه حسینیه و دوره متوسطه را در دبیرستان‌های تدین و ثروت گذراند. آرمین در دو دوره اول و دوم متوسطه موفق به کسب رتبه اول شد و دو بار از رضا شاه پهلوی به عنوان دانش‌آموز نمونه جـایزه گرفت. [۱]
موحدی، محمدمهدی، زندگی‌نامه پزشکان نام‌آور معاصر ایران، تهران، ۱۳۷۹ ش، ص۱۹-۲۴.
آرمین در (۱۳۱۳ هـ.ش) وارد مدرسه عالی طب شد و از سال دوم تحصیل به عنوان مربی تشریح به تدریس پرداخت و در دوره تحصیل نزد دکتر بلر آمریکایی با کارهای فنی تالار تشریح آشنا شد. در (۱۳۱۹ هـ.ش)، دکتری حرفه‌ای خود را دریافت کرد. او تمایل داشت که در رشته آناتومی (تشریح) ادامه تحصیل دهد؛ از این‌رو، در آزمون دستیاری تشریح در دانشگاه تهران شرکت جست و در این آزمون او را به عنوان دستیار آموزشگاه بهداری مشهد پذیرفتند، اما او به مشهد نرفت و با افتتاح مطبی در نزدیکی میدان اعدام (محمدیه) تهران به کار طبابت پرداخت. مطب او در خیابان خیام، جنب بقعه امامزاده سید نصرالدین تا مدت‌ها برپا بود. [۲]
موحدی، محمدمهدی، زندگی‌نامه پزشکان نام‌آور معاصر ایران، تهران، ۱۳۷۹ ش، ص۱۹-۲۰.
گفتنی است دکتر آرمین در سال ششم از تحصیلات پزشکی، ازدواج کرد و حاصل آن، دو پسر بود که بعدها هر دو پزشک شدند. دکتر آرمین در کنار فعالیت‌های علمی، از کار رسیدگی به احوال بیماران بی‌بضاعت فروگذار نبود. در مطب خود برای معاینه بیماران، درخواست پول نمی‌کرد و هرکس در حد توان خود مبلغی جزئی می‌پرداخت. ۵.۱ - مشارکت در مقابله با بیماری تیفوس (جنگ جهانی دوم)آغاز دوره طبابت دکتر آرمین، هم‌زمان با جنگ جهانی دوم و شیوع بیماری تیفوس بود که پناهجویان لهستانی در تهران انتشار داده بودند.وی از شمار پزشکانی بود که فداکارانه به درمان این بیماران پرداخت؛ برای بیمارانی که توان خرید دارو نداشتند، نسخه مجانی می‌نوشت و خود هزینه دارو را به داروخانه می‌پرداخت، یا در این کار از کمک‌های نیکوکاران محل استفاده می‌کرد. [۳]
موحدی، محمدمهدی، زندگی‌نامه پزشکان نام‌آور معاصر ایران، تهران، ۱۳۷۹ ش، ص۲۰-۲۲.
دکتر آرمین در (۱۳۲۸ هـ.ش)، به دعوت آكادمی بین‌المللی پزشكی آمریكا رهسپار آن كشور شد و در دانشگاه جانز هاپكینز به مطالعه روی بیماری هاجكین (نوعی سرطان دستگاه لنفاوی) پرداخت. در (۱۳۲۹ هـ.ش)، برای ادامه تحصیل به دعوت پروفسور شارل اُبرلین، نخستین رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، رهسپار فرانسه شد و در انستیتو سرطان پاریس در گروه هماتولوژی (خون‌شناسی) بیمارستان به صورت بورسیه مدتی را به مطالعه پرداخت و گزارش كار خود را با عنوان «مطالعه بافت و آسیب‌شناسی گانگلیون در ۶۴ بیمار» در انستیتو سرطان پاریس تنظیم کرد و به دانشكده پزشکی دانشگاه تهران ارائه نمود. در ایام حیات دکتر مصطفى حبیبی (د ۱۳۲۷ هـ.ش)، بنیان‌گذار آسیب‌شناسی در ایران، دکتر آرمین به‌عنوان دستیار در بخش آسیب‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران مشغول به فعالیت شد و پس از درگذشت دکتر حبیبی، بخش آسیب‌شناسی را او و دکتر رحمتیان اداره کردند. دکتر آرمین در (۱۳۳۴ هـ.ش)، با رأی شورای دانشكده به‌عنوان استاد کرسی آسیب‌شناسی و رئیس آزمایشگاه دانشکده پزشکی انتخاب شد. [۴]
موحدی، محمدمهدی، زندگی‌نامه پزشکان نام‌آور معاصر ایران، تهران، ۱۳۷۹ ش، ص۲۱.
دکتر آرمین در (۱۳۵۲ هـ.ش)، به دعوت شهربانی کل کشور و موافقت دانشگاه تهران برای مدت دو سال در شهربانی مأمورِ ایجاد آزمایشگاه تحقیقات جنایی شد. همچنین در نخستین انتخابات سازمان نظام‌پزشکی تهران به عنوان نماینده پزشکان تهران انتخاب گردید. موزه آسیب‌شناسی دانشکده پزشکی را او راه‌اندازی کرد. دکتر آرمین دوازدهمین رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، میان سال‌های (۱۳۵۰-۱۳۵۱ هـ.ش) بود. وی در (۱۳۶۲ هـ.ش) بازنشسته شد، اما همچنان به فعالیت‌های علمی می‌پرداخت و پس از جدایی دانشگاه علوم پزشکی از دانشگاه تهران، در شمار مشاوران دانشگاه علوم پزشکی درآمد. او را از پایه‌گذاران دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد ایران شمرده‌اند. [۵]
موحدی، محمدمهدی، زندگی‌نامه پزشکان نام‌آور معاصر ایران، تهران، ۱۳۷۹ ش، ص۲۱.
دکتر آرمین از (۱۳۶۹ هـ.ش) به عضویت فرهنگستان علوم پزشکی درآمد. [۶]
علی‌احمدی، عقـاب، «رویدادهای فرهنگی و هنـری»، کلک، تهران، ۱۳۶۹ ش، شم ۱۰، ص۲۷۰.
از دیگر سوابق اجرایی او می‌توان این موارد را یاد کرد: عضویت در آكادمی علوم نیویورک، عضویت در انجمن بین‌المللی آسیب‌شناسی، عضویت در انجمن بین‌المللی جراحان، عضویت در هیئت امنای فرهنگستان علوم پزشكی، سرپرستی گروه آسیب‌شناسی دانشكده پزشكی دانشگاه ایران، مدیریت گروه پزشكی قانونی دانشكده پزشكی دانشگاه ایران، سرپرستی گروه آسیب‌شناسی و بافت‌شناسی و جنین‌شناسی دانشگاه آزاد ایران، ریاست انستیتوعالی بیمارستان‌ها، عضویت در كمیته ترفیع انتصابات دانشكده پزشكی تهران، مدیریت گروه آسیب‌شناسی دانشكده پزشكی دانشگاه تهران، معاونت فنی و تحقیقاتی دانشكده پزشكی دانشگاه تهران، نمایندگی دانشگاه تهران در كنگره انرژی اتمی در زمان صلح و دبیر کل سازمان نظام‌پزشکی تهران. [۷]
«رؤسای دانشکده»، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمـات بهداشتی ـ درمـانی تهـران (بش).
از آثار علمی دکتر آرمین در زمینه پزشکی، می‌توان از این‌ها نام برد: آسیب‌شناسی لنفوگرانولوماتوز بدخیم در ایران (۱۳۲۸ هـ.ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی سیستم ریتکولو آندوتلیال (۱۳۳۱ هـ.ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال، غده فوق کلیوی (۱۳۳۳ هـ.ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی گانگلیون استلر (نتیجه مطالعه در انستیتو سرطان پاریس، ۱۹۵۰ م، چ ۱۳۳۱ هـ.ش)؛ سرطان‌شناسی در دو جلد (۱۳۳۴-۱۳۳۷ هـ.ش). [۸]
مشار، خانبابا، فهرست کتاب‌های چاپی فارسی، تهران، ۱۳۵۰-۱۳۵۲ ش، ج۱، ص۷۴ و ج۳، ص۲۹۷۴.
دکتر آرمین تألیفاتی چند نیز به صورت مقاله‌های علمی در مجله‌های معتبر ایرانی و خارجی منتشر کرده است.
School of Medicine ... www.medicine.tums.ac.ir (acc. ۲۵/ ۲/ ۱۳۹۵). • تاره، مسعود، دانشنامه تهران بزرگ، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «کمال آرمین»، ص۳۴۴. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
