ابو الرّمیح خزاعی (شعر عاشورایی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عمیر بن مالک (ابو الرمیح) از
تابعین است.
اشعار فراوانی در رثاء
امام حسین (علیهالسّلام) سروده است.
مضمون برخی از اشعار اول به ذلیل شدن
قریش و بزرگداشت شهادت
آلهاشم در دشت
طف اشاره دارد.
عمیر بن مالک خزاعی، از تابعین است. پدرش
مالک بن حنظل از
صحابه بوده است.
وی اشعار فراوانی در
رثاء امام حسین (علیهالسّلام) سروده است.
او بیشتر تلاش ادبی خود را در مسیر احیای نام و یاد شهیدان دشت خون رنگ طف به کار برد.
ابو الرمیح به سال
۱۰۰ هجری وفات یافت.
اگرچه آن همه اشعار او، در صرصر هجوم مخالفان به دست فراموشی سپرده شدند، اما تاریخ به یاد دارد که روزی او، نزد
فاطمه (سلاماللهعلیها) دختر امام حسین (علیهالسّلام) رفت و مرثیهای چنین سرود:
| اجالت علی عینی سحائب عبرةفلم تصح بعد الدّمع حتی ارمعلّت | | |
| تبکّی علی آل النبی محمّدو ما اکثرت فی الدمع لابل اقلّت | | |
| و ان قتیل الطّف من آلهاشماذل رقابا من قریش فذلّت | | |
| | |
۱ - ابرهای گریه و دلتنگی چشمم را پوشانده و چشمم بعد از این همیشه گریان است و پیاپی اشک میریزد.
۲ - میگریم بر خاندان پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و بسیار میگریم. کسانیکه با شمشیرها کشته شدند.
۳ - کشته کربلا که از نسلهاشم است. گردن قریش را شکسته و آنها را ذلیل کرد.
فاطمه (سلاماللهعلیها) گفت:
ابا الرمیح! اینگونه میگویی؟! گفت: پس چه بگویم؟
فاطمه فرمود: بگو
.
ابو الرمیح گفت: پس از این فقط به همین صورت خواهم گفت.
یعنی شهادت این فرزند بزرگ از آلهاشم در سرزمین طف، گردنهای مسلمانان را خم و آنان را ذلیل کرد.
• دانشنامه شعر عاشورایی، ج۱، ص۶۰.
