ابومحامد محمد بن احمد اسبیجابی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومحامد محمد بن احمد اسبیجابی (قرن
ششم هـ.ق) فقیه حنفی ماوراءالنهری، منسوب به شهر اسبیجاب (از شهرهای کهن ترکستان) بود.
اطلاعات چندانی از زندگی او در دست نیست.
وی استاد جمال‌الدین محبوبی، معروف به ابوحنیفه ثانی (م.
۶۳۰ هـ.ق) بود.
برخی منابع متأخر کنیه ایشان را ابومعالی نیز ذکر کرده‌اند.
به گفته اسماعیل پاشا، وی احتمالاً در اواخر قرن ششم (هجری قمری) درگذشته است.
از آثار او می‌توان به
زاد الفقهاء (شرحی بر مختصر القدوری)،
الحاوی فی شرح مختصر الطحاوی و
نصاب الفقهاء اشاره کرد.
ابومحامد محمد بن احمد بن یوسف بهاءالدین أسبیجابی جحندی مرغینانی از زیست‌نامه ایشان هیچ گزارشی به دست نیامد جز این‌که گفته‌اند: وی منسوب به أسبیجاب ( یا أسفیجاب ) شهری بزرگ از شهرهای
ماوراء النهر در حدود
ترکستان بود.
ابن قطلوبغا (م
۸۹۷ هـ.ق) و بعضی از منابع متأخر نیز کنیه او را «
ابوالمعالی» گفته‌اند.
بهاءالدین استاد
جمال‌الدین عبیداللّه بن ابراهیم بن احمد بخاری محبوبی معروف به ابوحنیفه ثانی ( م۶۳۰ هـ.ق ) می‌باشد.
ابومحامد کتاب‌هایی تألیف کرده‌اند که عبارتند از:
• زاد الفقهاء در شرح کتاب مختصر القدوری؛
مختصر القدوری در فروع فقهی است که
احمد بن محمد قدوری حنفی (م
۴۲۸ هـ.ق) به نگارش آن دست زده است.
• الحاوی فی شرح مختصر الطحاوی؛
• نصاب الفقهاء در فروع فقهی.
اسبیجابی درباره زمان فوتش، اسماعیل پاشا احتمال داده که در اواخر قرن ششم (هجری قمری) داده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابومحامد محمد بن احمد اسبیجابی»، ج۴، ص۲۸۱.
ایضاح المکنون ۱ / ۳۹۱.
