جهت در فقه سیاسی 1
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جهت در
فقه سیاسی،
شخصیت اعتباری دولت است که به آن امکان اعمال حاکمیت، مالکیت و تصرف در اموال عمومی را میدهد.
این مفهوم معادل فقهی
شخصیت حقوقی در حقوق مدرن محسوب میشود.
دولت اسلامی با برخورداری از
تعدد جهات، از جمله جهت حاکمیتی، مالی و قضایی، قادر به ایفای نقشهای متعدد در عرصههای
مشروعیتبخشی، مدیریت اموال عمومی و اعمال تصرفات قانونی است.
این حیثیتهای اعتباری در نهایت به
ارادهٔ انسانی بازگشته و در چارچوب فقه اسلامی قابل تبیین هستند.
منظور از جهت، عبارت از حیثیت و شخصیت اعتباری است که دولت بهعنوان حقیقت عینی و حقوقی از آن برخوردار میشود.
دولت دارای شخصیت حقوقی است که به این لحاظ میتواند اموالی را مالک و اموالی را در اختیار و تصرف داشته باشد.
فقها در این خصوص به جای شخصیت حقوقی، از عنوان «جهت» استفاده میکنند.
دولت دارای جهات و حیثیات مختلفی است که یکی از آنها «جهتدار شدن» دولت و یا حق تصرف در
اموال است.
این
حیثیت و جهت دولت در تحلیل نهایی به انسان بازمیگردد.
منبع:فقه سیاسی، جلد ۱، صفحه ۱۶۱
