شکدر رافع دو گونه است؛ زیرا شک یا در عروض رافع است، مانند شکدر بقاى طهارت به سبب شکدر خروج باد معده و یا در رافع بودن آنچه عارض شده، مانند شکدر بقاى طهارت به سبب خروج رطوبت مردد میان مذی و منی که در صورت منى بودن قطعا طهارت رفع شده است، اما در صورت مذی بودن، طهارت قطعاً باقى است؛ زیرا مذی رافع آن نیست.
برخى درحجیتاستصحاب میان شکدرحدوث رافع و رافع بودن آنچه عارض شده، تفصیل داده، استصحاب را در قسم دوم حجت و معتبر ندانستهاند. در مقابل، برخى میان آن دو درحجیت و معتبر بودن استصحاب تفاوتى قائل نشدهاند
