فضل بن عباس بن عتبه (شعر عاشورایی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فضل بن عباس بن عتبة بن ابی لهب بن عبد المطلب از نوادههای
ابو لهب است.
فضل از شعرای
بنیهاشم است.
فضل بن عباس ، از نوادههای ابو لهب که سورهی «
تبّت» در ذمّ او نازل شده. مادرش آمنه دختر
عباس بن عبد المطلب است.
فضل از شعرای بنیهاشم است.
فضل در زمان خلافت
ولید بن عبد الملک به سال
۹۰ هجری وفات یافته است.
| بکیت لفقد الاکرمین تتابعوالوصل المنایا دارعون و حسّر | | |
| من الاکرمین البیض من آلهاشملهم سلف من واضح المجد یذکر | | |
| فللّه محیانا و کان مماتناو للّه قتلانا تدان و تنشر | | |
| لکل دم مولی، و مولی دمائنابمرتقب یعلو علیکم و یظهر | | |
| فسوف یری اعداؤنا حین تلتقیلای الفریقین النبیّ المطهر | | |
| مصابیح امثال الاهلة اذ هملدی الحرب او دفع الکریهة ابصر | | |
| | |
۱ - من بر انسانهای بسیار با کرامتی میگریم که آمال و آرزوهای بالای خود را دنبال کردند.
۲ - کسانیکه بهترین بنیهاشم بودند و مجد و بزرگواری اجداد آنان روشن و واضح است.
۳ - زندگی و مرگ ما برای اوست و کشته شدن و شهادت در راه خدا ادامه دارد.
۴ - هر خونی صاحبی دارد و صاحب خون ما خداوند عالی مقام است.
۵ - دشمنان ما در روز
قیامت خواهند دید که
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) متعلّق به کدام گروه است؟!
۶ - کسانیکه چراغ راه و باعث
هدایت هستند یا آنان که انسانها را به گمراهی میکشاندند؟!
• دانشنامه شعر عاشورایی، ج۱، ص۶۲.
