• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فقر و سازماندهی مبارزه با آن (فقه سیاسی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فقر و سازماندهی مبارزه با آن از دشوارترین ابعاد فقرزدایی به شمار می‌رود.
اصلی‌ترین چالش آن، تعیین نهاد مرکزی برای تصمیم‌گیری و اجرای هماهنگ سیاست‌هاست.
حفظ انگیزه انسانی و پایبندی به ارزش‌های اخلاقی نباید موجب قانون‌گریزی یا بی‌نظمی نهادی شود.
ابعاد فرهنگی و رفتاری فقر نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری و رفع آن دارند.
توجه صرف به بُعد اقتصادی، موجب نادیده‌گرفتن ریشه‌های انسانی، اخلاقی و روانی فقر شده است.
مطالعه ویژگی‌های اخلاقی تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان می‌تواند به شناسایی راه‌حل‌های مؤثر در فقرزدایی بینجامد.



به جرأت مى‌توان گفت كه در ميان مشكلات عديده‌اى كه فقرزدايى با آن‌ها دست به گريبان است، سازماندهى مبارزه با فقر از دشوارترين آن‌ها به شمار مى‌رود.


مهم‌ترين مسئله در سازماندهى مبارزه با فقر، نحوه مسئوليت و پاسخگويى مركزى است كه تصميم‌گيرى و اجرا را در سازماندهى فقرزدايى برعهده مى‌گيرد.


بى‌گمان حفظ تحرک و پويايى ناشى از ایمان و پايبندى به ارزش‌هاى والاى انسان دوستانه، نبايد در انتخاب گزينه‌هاى سازماندهى، فداى اشكالات قانونمدارى در نوع پاسخگويى و مسئوليت شود.
چنان‌كه معنويت حاكم بر نهاد مبارزه با فقر، نبايد موجب قانون‌گريزى باشد.


ابعاد انسانى در عوامل ايجادكننده فقر و راه‌حل‌هاى فقرزدايى، مهم‌ترين مسئله‌اى است كه بدون پرداختن به آن نمی‌توان به نتيجه مطلوبى رسيد.


رفتار ناشى از فرهنگ و باورهاى مردم همان قدر كه مى‌تواند فقرزا باشد قادر است در فقرزدايى مؤثر افتد.


از آن‌جا كه در تعريف فقر بعد اقتصادى آن به عنوان بارزترين عنصر تلقى شده، رابطه مستقيمى بين فقر و اقتصاد بر قرار شده و از سوى ديگر، توسعه نيز در دامان اقتصاد رشد كرده است در نتيجه، همه مفروضات و روش شناسى اقتصاد بر مسائلى چون پديده فقر، فقرزدايى و توسعه، تحميل گرديده و الگوهاى فكرى كليشه شده را به ارمغان آورده است.


در اين راستا كافى است به خصوصيات روانى و اخلاقى توليدكنندگان و رفتار گردانندگان چرخ‌هاى اقتصاد توجه دقيق مبذول شود و خصايص خلقى و باورهاى مصرف‌كنندگان را مطالعه كرد تا گره‌هاى كور پديده فقر و راه‌حل بسيارى از مشكلات فقرزدايى را در ميان آن‌ها جست‌وجو كرد.

۱. عمید زنجانی، عباس‌علی، فقه سیاسی، ج۴، ص۱۰۹-۱۱۱.    



عمید زنجانی، عباس‌علی، فقه سیاسی، ج۲، ص۲۹۳-۲۹۴.    






جعبه ابزار