مصلحت در صلح امام حسن (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
====
مسير جهادى امام حسن (علیهالسلام) در تعقيب سياست امامت پدر بدانجا انجاميد كه با خيانت سران سپاه و سستى نيروها، ديگر امكان ادامه سياست جهاد نظامى غير ممكن شد.
اينک انحرافى ديگر و اين بار به شيوهاى مرگبار كه همه اهداف امامت را تهديد مىكرد، در برابر امام ((علیهالسلام) ظاهر شده بود.
تهديد و توطئهاى كه با قدرت نظامى، امكان مقابله با آن وجود نداشت.
زيرا نتيجه اقدام نظامى و رويارويى مستقيم چيزى جز واگذارى سرنوشت اسلام و امامت به دست دشمن نبود.
نجات اسلام و امت در برابر اين تهديد جدى جز آن نبود كه روش سياسى در پيش گرفته شود و با افشاى ماهيت باندى كه رهبرى اسلام و امت را مدعى بود آسيب پذيرى اسلام و امت را به حداقل رسانيد.
ماهيت عملكردى كه از آن به صلح امام حسن (علیهالسلام) تعبير مىشود، راهحل نوينى را در شرايط بنبست نظامى كشور ارائه مىدهد كه مىتوان به دان وسيله مصلحت نجات اسلام و امت را جامعه عمل پوشانيد.
• عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۲، ص۵۵۸.
