مصلحت در موضع گیری ائمه (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
====
يكى از راههاى تشخيص مصلحت در سيره معصومين (علیهالسلام) توجه به موضع گيرى ائمه (علیهالسلام) در قبال مسائل مختلف است.
با وجود وحدت ماهوى خط امامت در همه قرون و اعصار هر كدام از امامان در شرايط خاصى و در زمان رژيمهاى سياسى متفاوتى به سر مىبردند كه رويارويى ويژه زمان خود را پى مىگرفتهاند.
در تمامى موضعگيرىهاى ائمه (علیهالسلام) مصلحت يكسانى دنبال مىشد، اما مصلحتها در هر زمان در قالب خاصى ظاهر مىشد امام سجاد (علیهالسلام) در برابر طغيان يزيد، امام باقر (علیهالسلام) و امام صادق (علیهالسلام) در برابر دودمان بنى اميه و ميراث خواران ابو سفيان، امام كاظم (علیهالسلام) و امام رضا (علیهالسلام) در برابر دودمان كينهتوز بنى عباس و بالاخره امام جواد (علیهالسلام) و امام هادى (علیهالسلام) و امام حسن عسگرى (علیهالسلام) در حصار نظامى متوكلها بايد مصلحت اسلام و امت را به گونهاى كه شرايط زمان مىطلبيد، پاسدارى مىكردند. (۱)
۱ - معارف اسلامى ۲؛
• عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۲، ص۵۶۳.
