ملکیت مشاع

• نفوذ ملکیت: اشاعه یعنی نفوذ ملکیت هر یک از شرکا در هر جزء مفروض از مال مشترک. بنابر این، اگر مال مشترک به دو جزء تجزیه شود، هر جزئی از آن، ملک هر دو شریک خواهد بود، نه اینکه یکی از دو جزء علی البدل برای شریکی و جزء دیگر برای شریک دیگر علی البدل باشد.
همچنین اگر هر یک از دو جزء نیز به دو جزء دیگر تجزیه شود، هر جزئی از آن نیز ملک هر دو شریک با هم خواهد بود.
این دیدگاه به مشهور نسبت داده شده است.
• انتشار حق: اشاعه در ملکیت عبارت است از انتشار حق هر یک از دو شریک در مال مشترک به گونه انتشار کلی در افراد، مانند نصف که یکی از دو شریک مالک آن است. این ملکیت بدین معنا است که هر یک مالک نیمی کلی از تمام مال مشترک است؛ به گونه‌ای که بر هر نصف مفروض از آن مال، مالکیت هر یک علی البدل صادق است.
• مالکیت ناقص: یعنی اینکه مجموع مال مشترک، یک مالک دارد که عبارت است از مجموع شرکا من حیث المجموع که به نحو استقلال مالک انــد؛ لیکن مالکیت هر یک از آنان، نسبت به مجموع مال مشترک، مالکیتی ناقص است، مانند نصف و ثلث و ربع که هر یک از شرکا نصف، ثلث و ربعِ مالک محسوب میشود و همه باهم تمام مالک‌اند.
• اختصاص جزئی معین: یعنی اختصاص هر یک از شرکا به جزئی معین از مال مشترک در واقع و نزد خدای تعالی که نزد ما نامعلوم است، نه اینکه هر یک، در واقع مالک جزء نا معین باشد. این دیدگاه از برخی نقل شده است.
در اینکه تعلّق زکات به عین مال به نحو اشاعه است یا غیر آن، دیدگاهها مختلف است.