کابینه (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کابینه، مجموعۀ
وزرا و
رییسدولت است که در برابر
مجلس مسئولیت سیاسی مشترک دارند؛ اعضای آن توسط رییسدولت انتخاب میشوند و با هماهنگی داخلی، مسئولیت دستهجمعی و امکان کسب
رأی اعتماد مجلس، نهادی یکپارچه و سیاسی را تشکیل میدهند.
به مجموعه وزرا و رییس دولت کابینه گفته میشود که در مقابل مجلس و پارلمان مسئولیت سیاسی مشترک دارند.
رییس کابینه را
نخستوزیر،
صدراعظم،
رییس الوزرا و
رییس جمهور هم میگویند.
گزینش اعضای کابینه بر عهده رییس دولت است.
از آنجا که اعضای کابینه باید بر حسب طبیعت کار و مسئولیت مشترک و الزام به هماهنگی، جسم یکپارچهای باشند منطق حکم میکند که رییس دولت قادر باشد هنگام جستوجو و گزینش علاوه بر رعایت اصل تناسب دانش و تجربه آنان با مسئولیت واگذار شده، هماهنگ بودن هرکدام از وزرا را با مجموعه کابینه مدنظر قرار دهد، بلکه ناگزیر است احتمال مقبولیت آنان را در مجلس نیز ملحوظ داشته باشد، تا در هنگام معرفی کابینه، مواجه با مخالفت اکثریت نمایندگان مجلس نشود.
اصل ۱۲۳
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مقرر میدارد که وزرا توسط رییس جمهور تعیین و برای گرفتن رای اعتماد به مجلس معرفی میشوند و اصل ۱۳۳ همان قانون نیز ریاست هیات وزیران را به عهده رییس جمهور گذاشته است که بر کار وزیران نظارت دارد و با همکاری آنان، برنامه و خط مشی دولت را تعیین و
قوانین را اجرا میکند و به موجب اصل ۱۳۷ هر یک از وزیران مسئول وظایف خاص خویش در برابر رییس جمهور و مجلس است و در اموری که به تصویب هیات وزیران میرسد، مسئول اعمال دیگران هم هست.
بنابراین کابینه به سبب مسئولیت دستهجمعی، جسم یکپارچهای است.
دوم، به علت نوع تصمیمات و فعالیتها و مسئولیتها، هیاتی سیاسی محسوب میشود.
• عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۲، ص۴۱۶.
فقه سیاسی
