بعیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بعیر به معنای شتر است و در باب
طهارت و
وصیت به کار رفته است.
معروف میان لغویان این است که بعیر مانند واژه ی انسان،
اسم جنس است و شامل همه ی انواع
شتر از کوچک و بزرگ و
نر و
ماده مى‌شود.
بعیر در نزد
عرف- به
تصریح بعضى لغویان- تنها بر شتر
نر،
اطلاق مى‌گردد. چنان که
مفاد کلام برخى لغویان، عدم شمول آن نسبت به بچه
شتر است.
عنوان بعیر، در
فقه، موضوع برخى
احکام، واقع شده است. این عنوان به مناسبت، در باب
طهارت و
وصیت به کار رفته است.
مشهور میان قدما این است که اگر بعیر در چاه بمیرد براى
تطهیر آن باید تمام
آب چاه را کشید. در مراد از بعیر- به تبع اهل
لغت- بین فقها اختلاف است. این اختلاف در
حکم نیز سرایت مى‌کند؛ بنابراین اگر بعیر، تنها بر
شتر بزرگ
نر، صادق باشد
حکم یاد شده محدود به آن خواهد بود و شتر
ماده و نیز بچه شتر اگر در
چاه، بمیرد مشمول
حکم «ما لا نصّ فیه» (آنچه که نصّى درباره‌اش نرسیده) مى‌شود؛ یعنى تمام
آب چاه یا چهل و یا سى
دلو- بنابر اختلاف اقوال- کشیده مى شود.
اختلاف یاد شده، در فرض
وصیت به اینکه این بعیر را پس از مرگم به فلانى بدهید نیز وجود دارد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص ۱۱۹ تا ۱۲۰
