أَبَق (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَبَق: (اِذْ اَبَقَ اِلَی الْفُلْکِ)تعبیر به
«اَبَق» از مادّه
«اباق» به معنای فرار کردن
بنده، از مولای خود.
در اینجا، تعبیر عجیبی است، و نشان می‌دهد که، ترک اولایِ بسیار کوچک تا چه حد در مورد
پیامبران عالی مقام از سوی
خداوند، مورد سخت‌گیری و
عتاب واقع می‌شود، تا آنجا که پیامبرش را بنده فراری می‌نامد!
(إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ) (به خاطر بياور زمانى را كه به سوى
کشتی پر از جمعيّت و
بار فرار كرد).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى و
یونس نيز از
پیامبران بود كه به سوى كشتى فرار كرد، با اينكه كشتى ظرفيت سوار شدن او را نداشت و
اباق به معناى فرار كردن عبد از مولايش مى‌باشد و مراد از فرار كردن او به طرف كشتى اين است كه او از بين قوم خود بيرون آمد و از آنان اعراض كرد. و آن جناب هر چند در اين عمل خود خدا را
نافرمانی نكرد، و قبلا هم خدا او را از چنين كارى نهى نكرده بود، و ليكن اين عمل شباهتى تام به فرار يك خدمتگزار از خدمت مولى داشت، و به همين جهت
خدای تعالی او را به
کیفر اين
عمل بگرفت.
(تفسیرهای
آیه ۱۴۰ سوره صافات:
)
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَبَق»، ص۱۹.
