ابوالحسین ابن‌بشران
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسین علی بن محمد بن عبدالله بن بشران اموی معدل (۳۲۸- ۴۱۵ق/۹۴۰-۱۰۲۴م)،
محدث
بغدادی الاصل می باشد.
وی را
صدوق ،
ثقه ،
خوش اخلاق ، بسیار
جوانمرد و
متدین (ظاهر الدیانة) ذکر کرده‌اند.
ابن بشران نزد
اساتیدی چون علی بن محمد مصری، اسماعیل بن محمد صفار و حسین بن صفوان بردعی و دیگران
دانش آموخت.
همچنین گروهی از مشاهیر از وی
روایت کرده‌اند که از آن جمله،
خطیب بغدادی را می‌توان نام برد.
نوری ،
شیخ طوسی را هم از
شاگردان وی شمرده و از قول همو روایت کرده که او ابن بشران را در ۴۱۱ق در
بغداد دیده است، اما
آقا بزرگ در این مطلب تردید کرده و نوشته است که شاید این شخص همان علی بن محمد بن شیران (د ۴۱۰ق) باشد. ابن بشران را پس از درگذشت درباب حرب بغداد به
خاک سپردند.
به ابن بشران یک
کتاب به نام الفوائد یا الفوائد العوالی الحسان (در دو جزء) نسبت داده‌اند که چند
نسخه از آن در
کتابخانه‌های مختلف موجود است.
(۱) آقابزرگ، الذریعة.
(۲) ابن‌جوزی عبدالرحمان، المنتظم، حیدرآباد دکن، ۱۳۵۹ق.
(۳) خطیب بغدادی احمد، تاریخ بغداد، قاهره، ۱۳۴۹- ۱۳۵۰ق.
(۴) ذهبی محمد بن احمد، سیر، به کوشش شعیب الارنؤوط و محمد نعیم عرقسوسی، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
(۵) ذهبی محمد بن احمد، العبر، به کوشش ابوهاجر محمد سعید و ابن بسیونی زغلول، بیروت، ۱۹۸۵م.
(۶) سزگین فؤاد، تاریخ التراث العربی، ترجمه محمود فهمی حجازی، ریاض ۱۹۸۳م.
(۷) نوری حسین، مستدرک الوسائل، تهران، ۱۳۱۸-۱۳۲۱ق.
دانشنامه بزرگ اسلامی مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی برگرفته از مقاله «ابوالحسین ابن‌بشران» ج۳، ص۹۶۶.
