ابوالعباس جرجانی (م ۴۸۲ ه) فقیه شافعی و ادیب برجسته قرن پنجم هجری بود. او اهل جرجان و دارای نثری زیبا و آثاری متعدد در فقه شافعی و ادب همچون البلاغه و الاربعین بود. وی پس از تدریس و قضاوت در بغداد و بصره، در سال ۴۸۲ ه در مسیر اصفهان به بصره درگذشت.
در منابع از سال تولد و زادگاهش سخنی به میان نیامده است؛ اما از ملقب بودن او به جرجانی میتوان وی را اهل جرجان دانست. وی را فاضل، ادیب و دارای نظم و نثری ملیح و زیبا معرفی کردهاند.
• المعایاة مشتمل بر انواع امتحان (یا در عقل)؛ • کنایات الادباء و اشارات البلغاء در محاسن نظم و نثر؛ • کنایات الغایات در فروع فقه شافعی و مشتمل بر انواع امتحانات؛ • التحریر در فروع شافعی؛