ابوالفتح محمد بن احمد بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالفتح محمد بن احمد بغدادی (
۳۳۸ ـ
۴۱۲ هـ.ق) از محدثان برجسته و آگاه به علم قرائات بود.
برای تحصیل به شهرهای مختلف سفر کرد. رجال‌نویسان اهل سنت او را فاضل، محقق و دارای حافظه‌ای قوی دانسته‌اند.
وی در مسجد جامع رصافه
بغداد به تدریس و املای حدیث پرداخت، شاگردان بسیاری از او بهره بردند.
از آثار او
ذکر اسماء من اتفق علیه البخاری و مسلم است.
ایشان در سال ۴۱۲ (هجری قمری) بغداد درگذشت و در نزدیکی قبر
احمد حنبل دفن شد.
ابوالفتح محمد بن احمد بن محمد بغدادی مشهور به
ابن ابی‌الفوارس در سال ۳۳۸ (هجری قمری) در بغداد به دنیا آمد و در قسمت شرقی آن‌جا سکونت می‌کرد.
رجال‌نویسان اهل سنت وی را فاضل، محقق، محدثی موثق، آگاه به علم قرائت‌ها، دارای معرفت و شناخت به علوم، دارای حافظه‌ای قوی و برتر از استادان معاصر خودش توصیف کرده‌اند.
او در مسجد جامع رصافه بغداد به تدریس و املای حدیث می‌پرداخت.
مذهب او را به دلیل ذکر نامش در طبقات الشافعیه
می‌توان شافعی دانست.
وی از لحاظ اخلاقی مردی امانتدار و درستکار بود. او احادیث فراوانی را جمع آوری نمود و به خط خود نوشت
و از مصنفین عصر خود به شمار می‌آمد.
ابوالفتح ابتدا در سال
۳۴۶ (هجری قمری) از عالم بزرگ عراق
ابوبکر احمد بن سلیمان بن حسن نجّار حدیث شنید.
سپس برای کسب دانش بیشتر به شهرهای
بصره،
فارس،
اصفهان و خراسان سفر کرده
و از
ابوبکر محمد بن حسن نقّاش،
ابوعلی بن صوّاف و
ابوالحسن علی بن محمد بن عیسی جکّانی و عده‌ای دیگر بهره‌های علمی فراوانی برد.
علم قرائت قرآن را از
حسین بن احمد هروی آموخت.
از
محمد بن احمد شاگردانی همچون
هبه‌الله بن حسن طبری،
ابوسعد مالینی،
صالح بن احمد قیراطی و بسیاری از دانش‌پژوهان از شاگردان او به شمار می‌آمدند.
قاسم هذلی علم قرائت را از وی آموخته است.
ابن ابی‌الفوارس کتاب
ذکر اسماء من اتفق علیه البخاری و مسلم تألیف اوست.
بغدادی در سال ۴۱۲ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت.
در باب حرب نزدیک قبر احمد حنبل به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوالفتح محمد بن احمد بغدادی»، ج۳، ص۲۹۷.
