ابوجعفر احمد بن حسین اهوازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد دندان ابوجعفر احمد بن حسین اهوازی (زنده در قرن سوم هجری)، از راویان و مولفان
امامیه در
قرن سوم هجری قمری بود. برخی از علمای رجال او را تضعیف و برخی حکم به صحت روایات او کرده‌اند.
ابوجعفر احمد بن حسین بن سعید اهوازی، ملقب به دندان، فرزند
حسین بن
سعید بن
حماد بن
سعید بن مهران، راوی و مؤلف معروف امامیه است و جد ایشان مهران از موالی
امام سجاد (علیه‌السّلام) بود. عمویش حسن نیز از راویان و مؤلفان امامیه است.
ابوجعفر که ساکن
قم بود و در آنجا هم مدفون است، به گمان قمی‌ها، از همه اساتید پدرش، جز
حماد بن عیسی روایت کرده است.
محمد بن حسن صفار،
احمد بن محمد بن یحیی،
محمد بن یزید نخعی و دیگران از او روایت کرده‌اند.
با وجود این، قمی‌ها او را تضعیف کرده و
غالی دانسته‌اند
ولی
ابن‌غضائری احادیث او را سالم دانسته است و
علامه شوشتری می‌گوید: از آنجا که شخصی مانند ابن‌غضائری که معروف به نقد و جرح راویان است، احادیث وی را دیده و قبول کرده است، ظاهراً باید حکم به صحت روایات او کرد، گذشته از اینکه
غلو او نیز معلوم نیست.
به گفته
ابن‌حجر، ابوجعفر دندان تالیفات بسیاری داشته
و کتاب‌های الاحتجاج،
الانبیاء،
المثالب و
مختصر الدعوات از آثار احمد دندان است.
تاریخ وفات احمد دندان روشن نیست، اما از آنجا که محمد بن حسن صفّار متوفای ۲۹۰ هـ از او روایت کرده، به دست می‌آید که وی در قرن سوم می‌زیسته است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۳۳، برگرفته از مقاله «احمد دندان».
