استصحاب کلی خانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
استصحاب کلی حکم به بقای مستصحب کلّیِ در ضمن افراد است.
استصحاب کلی، استصحابی است که
مستصحب (
متیقن سابق ) آن، کلی است؛ به بیان دیگر، هر گاه وجود کلی در ضمن فردی از افرادش یقینی باشد، آن گاه، در بقای آن کلی
شک شود و سپس از روی
تعبد ،
حکم به بقای آن گردد، در این صورت، استصحاب کلی جاری گردیده است؛ برای مثال،
یقین وجود دارد که حیوانی در ضمن یک فرد خاص تحقق یافته است، اما مشخص نیست که این حیوان
پشه بوده که عمرش از سه روز تجاوز نمیکند یا
فیل میباشد که عمرش طولانی است، در این صورت، اگر بعد از سه روز در بقای
حیوان شک شود، این شک ناشی از شک در تعیین نوع حیوان است که در این جا مردد بین فیل و پشه میباشد.
درباره اقسام استصحاب کلی اختلاف است؛ مشهور اصولیها آن را سه قسم میدانند، ولی برخی دیگر مانند مرحوم
خویی تا چهار قسم هم برای آن بر شمردهاند.
برخی از
اصولیون معتقدند در هیچ یک از اقسام سه گانه کلی (قسم اول، دوم و سوم) استصحاب جاری نیست، ولی عدهای دیگر قائل به تفصیل هستند.
فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «استصحاب کلی».