این شهر در عهد امپراتوری روم شرقی، بلغاروفیگن خوانده میشد.
نام امروزی آن بر گرفته از نام درویشهای ترک (بابا) است که در زمان گسترش قلمرو عثمانیها در بالکان، در این محل و سایر جاها سکونت اختیار کردند.
بابااسکی در قرن یازدهم قضایی در سنجقِ ویزا بود، و بعداً جزو سنجق قِرق کلیسا (قرقلرالی) شد.
[۱]محمد ظلی بن درویشاولیا چلبی، اولیاچلبی سیاحتنامه سی، ج۳، ص۴۸۰، چاپ احمد جودت، استانبول ۱۳۱۴.
پل سنگی رودخانه اَرگنَه در غرب شهر نیز، که در عهد سلطنت مراد چهارم ساخته شده، هفت متر پهنا و پنجاه متر درازا دارد و از لحاظ تاریخی دارای اهمیت خاصی است.
(۱) محمد ظلی بن درویشاولیا چلبی، اولیاچلبی سیاحتنامه سی، ج۳، چاپ احمد جودت، استانبول ۱۳۱۴، ص۴۸۰ به بعد.
(۲) شمس الدین سامی، قاموس الاعلام، چاپ مهران، استانبول.