• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بلاغ (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بلاغ (قرآن)، یکی از اسامی قرآن است.



«بلاغ و بلوغ» در لغت به معنای رسیدن به انتها و مقصد است؛ اعم از آن که مکان باشد یا زمان یا چیز شناخته شده دیگر. گاهی نزدیک شدن به مقصد را نیز «بلاغ» می‌گویند.
راغب می‌گوید: با آن که بلاغ، مصدر ثلاثی است، ولی به معنای تبلیغ و کفایت نیز آمده است.


چون قرآن پیام خداوند را به بشر برای تامین احتیاجات و تکامل آنان ابلاغ می‌کند و نیز مردم با آن به امر و نهی الهی می‌رسند و برای رسیدن به رستگاری به آن تمسک می‌جویند، «بلاغ» نامیده شده است.
در آیه ۵۲ سوره ابراهیم چنین آمده است: (هذا بلاغ للناس ولینذروا…). عنوان بلاغ تنها در این آیه برای قرآن آمده است که البته در این باره نیز اختلاف است؛ برخی گفته‌اند مشارالیه «هذا» قرآن است، برخی دیگر معتقدند مشارالیه «هذا» سوره ابراهیم و آیات ۴۹ - ۵۱ است.
[۳] سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.
[۶] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، - ۵۰۲ق، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۸.



۱. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۲.    
۲. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۹-۵۱.    
۳. سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۸۱.    
۵. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۷۹.    
۶. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، - ۵۰۲ق، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۸.
۷. فخر رازی، محمد بن عمر، ۵۴۴ - ۶۰۶ق، التفسیرالکبیر، ج۱۹، ص۱۴۹.    
۸. طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۹۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، ۴۶۸ - ۵۴۸ق، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۶، ص۹۶.    
۱۰. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص(۲۸۰-۳۶).    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «بلاغ (قرآن)».    



جعبه ابزار