بهشت حبیب نجار (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ایشان از پیروان
حضرت عیسی علیه السلام است که معروف به
مؤمن آل یاسین شد و بهشت به او مرحمت شد.
شهید آل یاسین این آرزو را داشت تا جایگاه بهشتی خویش را به دیگران نشان دهد.
•قیل ادخل الجنة قال یــلیت قومی یعلمون ((سرانجام به جرم
ایمان كشته شد و بدو) گفته شد به بهشت درآى گفت اى كاش
قوم من مى‌دانستند.)
برداشت با توجه به شان نزول آیه است.
علامه طباطبایی می فرمایند: «خطاب در این
آیه به رجل نامبرده است - به طوری که از سیاق برمی آید -
اشاره می‌کند به اینکه مردم
قریه آن مرد را کشتند، و
خدای تعالی از ساحت عزتش به وی خطاب کرد که داخل بهشت شو. و مؤ ید این احتمال جمله بعد است که می‌فرماید: ((و ما انزلنا علی قومة من بعد))، چون در آیه مورد بحث جمله ((قیل ادخل الجنة))، به جای خبر از کشته شدن مرد نشسته تا اشاره باشد به اینکه بین کشته شدن آن مرد به دست مردم قریه، و ما بین امر به داخل شدنش در بهشت، فاصله چندانی نبوده، آن قدر این دو به هم متصل بودند که گویی کشته شدنش همان و رسیدن دستور به داخل بهشت شدنش همان.
و بنابراین مراد از جنت
بهشت برزخ است نه
بهشت آخرت . و اینکه : بعضی از مفسرین گفته‌اند: منظور بهشت آخرت است، و معنای آیه این است که : به زودی در
قیامت به او گفته می‌شود داخل بهشت شو، و اگر عبارت را به ماضی آورد، و فرمود: ((قیل : به او گفته شده)) برای این است که بفهماند این دستور محققا صادر می‌شود صحیح نیست، و خود را بی جهت و بدون دلیل به زحمت انداختن است.
بعضی دیگر گفته‌اند: ((خدای تعالی او را به
آسمان برد، و در آنجا به وی گفته شد: داخل بهشت شو؛ در نتیجه او همچنان زنده است و تا روز قیامت در بهشت متنعم خواهد بود)) و این وجه هم مثل وجه قبل صحیح نیست. »
بهشت، لطف و
کرامت خداوند به مؤمن آل یاسین، در مقابل
شهادت او بود.
•قیل ادخل الجنة قال یــلیت قومی یعلمون• بما غفر لی ربی وجعلنی من المکرمین ((سرانجام به جرم ايمان كشته شد و بدو) گفته شد به
بهشت درآى گفت اى كاش قوم من مى‌دانستند •كه پروردگارم چگونه مرا آمرزيد و در زمره عزيزانم قرار داد.)
«اما قرآن، این حقیقت را با جمله جالب و سربسته‌ای بیان کرده، می‌گوید: «به او گفته شد: وارد بهشت شو» «قیل ادخل الجنة».
این، تعبیری است که درباره شهیدان راه خدا، در آیات دیگر قرآن آمده است: و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون: «گمان مکن! کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند، بلکه آنها زنده جاویدند، و نزد پروردگارشان، روزی داده می‌شوند».
جالب این که: این تعبیر نشان می‌دهد: شهادت این
مرد مؤمن ، همان، و داخل شدن او در بهشت، همان، آن چنان فاصله میان این دو کم و کوتاه بوده است که قرآن مجید در تعبیر لطیفش، به جای ذکر شهادت او، دخول او را در بهشت بیان کرده، و چه نزدیک است، راه بر شهیدان، راه بهشت و سعادت جاویدان!
روشن است، منظور از بهشت، در اینجا بهشت برزخی است؛ چرا که هم از آیات و هم از
روایات ، استفاده می‌شود: بهشت جاویدان در قیامت نصیب مؤمنان خواهد شد، همان گونه که
دوزخ نیز در مورد بدکاران، است.
بنابراین، بهشت و دوزخ دیگری در
عالم برزخ است که نمونه‌ای از بهشت و دوزخ
رستاخیز می‌باشد، چنان که در روایت
امیر مؤمنان علی علیه‌السّلام در مورد
قبر وارد شده است: القبر اما روضة من ریاض الجنة او حفرة من حفر النیران: «قبر یا باغی از باغهای بهشت است یا حفره‌ای از حفره‌های دوزخ»!.
و این که: بعضی احتمال داده‌اند: این جمله اشاره به خطابی است که در روز قیامت به این مؤمن با شهامت و ایثارگر می‌شود، و جنبه مستقبل دارد، نه حال، بر خلاف ظاهر آیه است.
به هر حال، روح پاک این مرد به آسمانها، در جوار قرب
رحمت الهی و در نعیم بهشتی، شتافت، و در آنجا تنها آرزویش این بود که: «گفت: ای کاش! قوم من می‌دانستند» «قال یا لیت قومی یعلمون».
ای کاش! می‌دانستند: «پروردگارم، مرا مشمول
آمرزش و عفو خویش قرار داد و در صف گرامیان جای داد» «بما غفر لی ربی و جعلنی من المکرمین».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «بهشت حبیب نجار».
