بیع شرعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بیع شرعی به معنای
دادوستد دارای اثر از نظر
شرع است. از آن در باب
تجارت سخن رفته است.
معامله‌ای که از نظر شرع موجب نقل و انتقال از دو طرف می‌گردد بیع شرعی نامیده می‌شود و مقابل
بیع عرفی است.
موضوع دلیل امضای
بیع در مثل «احلّ اللّه البیع» بیع عرفی است؛ چه آنکه تنها بیع عرفی قابلیت
امضا دارد.
در حقیقت
شارع مقدس معامله‌ای را که از نظر
عرف، بیع نامیده می‌شود، تأیید و امضا کرده است. بنابراین بیع شرعی همان بیع عرفی است مگر آنکه
دلیل در موردی، گویای خلاف آن باشد، مانند
معاطات که بنابر قول به افاده‌ی
اباحه، بیع عرفی است لیکن بیع شرعی
ملکیّت‌آور نیست.
الف)برخی، موضوع دلیل
اعتبار چیزی مانند
صیغه را در بیع، بیع شرعی دانسته و در نتیجه بیع عرفی همچون معاطات را در اثرگذاری
مشروط به صیغه ندانسته‌اند؛
ب) لیکن برخی آن را نپذیرفته و بیع عرفی را نیز مشروط به صیغه دانسته‌اند.
ج)برخی گفته‌اند: معاطات بنابر قول به اباحه‌آور بودن آن، بیع عرفی است؛ لیکن پس از تحقّق یکی از
اسباب ملکیت لازم، بیع شرعی خواهد بود.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام،ج۲، ص۱۸۶-۱۸۷.
