بیع عینه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بیع عینه به خرید کالا به صورت
نسیه و فروش
نقدی آن به
بهای کمتر گفته می شود.
عینه از عین به معنای مال موجود است. از این عنوان در باب
تجارت سخن رفته است.
این نوع
معامله از دیر زمان- برای فرار از
ربا در
قرض ربوی یا وصول طلب از بدهکار- به دو صورت انجام می‌گرفته است.
۱. شخص نیازمند به نقدینگی برای فرار از ربا با صاحب مال معامله‌ای به این صورت انجام می‌دهد: از او به صورت نسیه کالایی گران‌تر از قیمت
نقد (مثلا ده هزار تومان) می‌خرد؛ سپس در همان جلسه آن را به قیمت کمتر (مثلا هفت هزار تومان) به صورت
نقد به فروشنده می‌فروشد. نتیجه‌ی این معامله، دستیابی خریدار اوّل- که از او به طالب یا صاحب عینه تعبیر می‌شود- به هفت هزار تومان
نقد و دستیابی فروشنده‌ی اوّل به سه هزار تومان
سود کالای فروخته شده به نسیه است که در سررسید، تحویل بهای کالا قابل
وصول می‌باشد.
۲. طلبکار برای وصول طلب خود از فردی که توان پرداخت بدهی خویش را ندارد کالایی معیّن را نسیه به او می‌فروشد؛ سپس همان کالا را به بهایی کمتر،
نقد از او می‌خرد تا بدهکار بتواند با پول دریافتی از طلبکار طلب پیشین او را بپردازد.
بیع عینه در صورتی که معامله‌ی نخست،
مشروط به انجام دادن معامله‌ی دوم نشود،
جایز و
مشروع است و نسبت به معامله‌ی دوم، الزامی بر دو طرف نیست و اگر مشروط گردد، به‌گونه‌ای که خریدار
ملزم به فروختن و فروشنده ملزم به خریدن باشد معامله
صحیح نیست.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام،ج۲، ص۱۸۹-۱۹۰.
