چنانکه ازتجاوز نسبت به افعال انسان در ارتباط با خودش به افراط ، اسراف و تبذیر تعبیر مىشود. این عنوان به مناسبت در بابهایى نظیر طهارت، صلات، صوم، حج، جهاد و دیات به کار رفته است.
دیهقتلبرده- اعم ازغلام و کنیز- تا زمانى که از مقدار دیه انسان آزاد فراتر نرفته، قیمت آن است و در صورت تجاوزاز مقدار دیه حر، دیه آن به اندازه دیه فرد آزاد خواهد بود
اگر مکلف در به جا آوردن جزئیازعبادت پس ازتجاوزاز محل آن شک کند- مثلا در نماز پس از به جا آوردن سجده شک کند رکوع را گزارده یا نه- براساس قاعدهتجاوزاز محل، نباید به شک خود اعتنا کند و بر این شک هیچ اثرى مترتّب نیست. ملاک قاعده تجاوز، شک در اتیان جزء است نه شک در صحت با احراز وجود آن.
