تقوای ابراهیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از کساینکه جز مصادیق
متقین از او نام برده شده است
حضرت ابراهیم علیه السلام می باشد.
حضرت ابراهیم علیه‌السّلام از شمار متقین نیک فرجام می باشد که در
قرآن از او نام برده شده است.
واذکر عبـدنا ابرهیم واسحـق ویعقوب اولی الایدی والابصـر• هـذا ذکر وان للمتقین لحسن مـاب.و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و
اسحاق و
یعقوب را، صاحبان دستها (ی نیرومند) و چشمها (ی بینا)!•این یک یادآوری است، و برای پرهیزکاران فرجام نیکویی است:
.
این آیه شریفه انبیاى نامبرده را
مدح مى کند به اینکه: داراى ایدى و ابصارند، و کلمه (ید) و نیز کلمه (بصر)وقتى قابل مدحند که
دست و
چشم انسان باشند (و گرنه
حیوانات هم دست و چشم دارند) و در مواردى استعمالش نمایند که آفریدگار آن دو را براى همان موارد آفریده باشد، و شخص نامبرده دست و چشم خود را در راه انسانیت خود به خدمت گرفته باشد، و در نتیجه با دست خود
اعمال صالح انجام داده، و خیر به سوى خلق خدا جارى ساخته باشد. و با چشم خود راههاى عافیت و سلامت را از موارد هلاکت تمیز داده، و به حق رسیده باشد، نه اینکه
حق و
باطل برایش یکسان و مشتبه باشد.
نخست روى سخن را به
پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) کرده مى گوید:به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحق و یعقوب را (و اذکر عبادنا ابراهیم و اسحاق و یعقوب).
مقام (عبودیت) و بندگى نخستین توصیفى است که براى آنها ذکر شده ، و به راستى همه چیز در آن جمع است ، بندگى خدا یعنى وابستگى مطلق به او، یعنى در برابر اراده او از خود اراده اى نداشتن، و در همه حال سر بر فرمان او نهادن .بندگى خدا یعنى بى نیازى از غیر او، و بى اعتنائى به ما سوى الله، و تنها چشم بر لطف او دوختن ، این همان اوج تکامل
انسان و برترین
شرف و افتخار او است.
فرهنگ قرآن،مرکز فرهنگ و معارف قرآن،برگرفته از مقاله «تقوای ابراهیم»
