تقوا و عمره (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از اعمال عبادی که
انسان انجام می‌دهد اعمال
عمره است که انجام دادن این اعمال زمینه ای برای رسیدن به
تقوا ذکر شده است.
انجام دادن اعمال
عمره برای
خدا، زمینه تقواپیشگی می‌باشد.
واتموا الحج والعمرة لله فان احصرتم فما استیسر من الهدی ولا تحلقوا رءوسکم حتی یبلغ الهدی محله فمن کان منکم مریضـا او به اذی من راسه ففدیة من صیام او صدقة او نسک فاذا امنتم فمن تمتع بالعمرة الی الحج فما استیسر من الهدی فمن لم یجد فصیام ثلـثة ایام فی الحج وسبعة اذا رجعتم تلک عشرة کاملة ذلک لمن لم یکن اهله حاضری المسجد الحرام واتقوا الله واعلموا ان الله شدید العقاب.
و
حج و
عمره را برای خدا به اتمام برسانید! و اگر محصور شدید، (و مانعی مانند
ترس از
دشمن یا بیماری، اجازه نداد که پس از
احرام بستن، وارد
مکه شوید،) آنچه از
قربانی فراهم شود (
ذبح کنید، و از
احرام خارج شوید)! و سرهای خود را نتراشید، تا قربانی به محلش برسد (و در
قربانگاه ذبح شود)! و اگر کسی از شما
بیمار بود، و یا ناراحتی در سر داشت، (و ناچار بود سر خود را بتراشد،) باید
فدیه و کفّاره‌ای از قبیل
روزه یا
صدقه یا گوسفندی بدهد! و هنگامی که (از بیماری و
دشمن) در امان بودید، هر کس با ختم عمره، حج را آغاز کند، آنچه از قربانی برای او میسّر است (ذبح کند)! و هر که نیافت، سه روز در ایام حج، و هفت روز هنگامی که باز می‌گردید، روزه بدارد! این، ده روز کامل است. (البته) این برای کسی است که
خانواده او، نزد
مسجد الحرام نباشد (= اهل مکّه و اطرافِ آن نباشد). و از خدا بپرهیزید! و بدانید که او، سخت‌کیفر است!».
اینکه در ذیل
آیه چنین تشدید بالغى کرده، با اینکه صدر آیه چیزى به جز تشریع حکمى از احکام حج را نداشت ، به ما مى فهماند که مخاطبین اشخاصى بوده اند که از حال ایشان انتظار مى رفته حکم نامبرده را انکار کنند، و یا در قبول آن توقف کنند، و اتفاقا مطلب از همین قرار بود، براى اینکه از میان همه
احکام که در دین تشریع شده ، خصوص حج ، از سابق یعنى از عصر ابراهیم خلیل الله (علیه السلام ) در بین مردم وجود داشته ، و معروف بوده ، و دلهاشان با آن انس و الفت داشت و
اسلام این عبادت را تقریبا به همان صورتى که از سابق داشته امضاء کرد، و تا اواخر عمر
رسول خدا(صلى الله علیه و آله و سلم) به همان صورت بود، و تغییر دادن احکام آن بخاطر همان انس و الفت مردم کار بسیار مشکلى بود، و حتما با انکار و مخالفت مواجه مى گردید، و بطوریکه از
روایات هم بر مى آید در دل بسیارى از آنان مقبول واقع نمى شد بدین جهت رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) ناگزیر بود خود آنان را مخاطب قرار دهد، و بر ایشان بیان کند، که حکم تازه اى که رسیده از ناحیه خداست، و حکم رانى فقط کار خداوند است و او هر چه بخواهد
حکم مى کند، و حکمى که کرده عمومى است، و احدى از آن مستثنا نیست، نه هیچ پیغمبرى، و نه امتى. و این نکته باعث شد که در آخر آیه با تشدید بلیغ امر به تقوا نموده، از عقاب خداى سبحان زنهار دهد.
بعد از بیان این احکام هفتگانه در پایان
آیه دستور به
تقوا مى دهد و مى فرماید: از خدا به پرهیزید و تقوا پیشه کنید و بدانید خداوند
عقاب و کیفرش شدید است (و اتقوا الله و اعلموا ان الله شدید العقاب). این تاکید شاید به این جهت است که
مسلمانان در هیچ یک از جزئیات این عبادت مهم اسلامى کوتاهى نکنند چرا که کوتاهى در آن گاهى سبب فساد حج و از بین رفتن برکات مهم آن مى شود.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تقوا و عمره»
