قربانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

قربانی به معنی نزدیکی انسان به خدا از طریق اقدام به ذبح یک حیوان می‏باشد.

---

«قربان»و«قربان»به ضم و کسر«ق»مصدر«قرب»به معنی نزدیک شدن است.و«قربانی»نیز از همین ریشه است.

---

آیین قربانی ریشه‏ای بس کهن و قدیمی دارد، و با تحقیقاتی که در این زمینه به عمل آمده است، این آیین از دیرباز با مراسم و تشریفات خاصّی در میان انسانها با وجوه مختلف رواج داشته است.

۲.۱ - عقاید خرافی درباره قربانی

در بدو امر، چون شعور و تعقّل افراد بسیار ساده و نارسا و آمیخته به تصوّرات مبهم بوده است و رشد ذهنی آنها بدان اندازه نبود که بتوانند کیفیت ارتباط خویش را با خالق خود به‏طور صحیح و منطقی توجیه کنند. گروهی مسائل را با زندگی خود مقایسه کرده‏اند، و به گمان آن‏که خدای یگانه نیز همچون خود آنها نیازمند به غذا و سایر لوازم زندگی است، قربانی را برای رفع نیازهای وی تقدیم و با افکار نابالغ و خیالات واهی و بی‏اساس خود سعی می‏کردند بدین وسیله رضایت او را جلب کنند.دسته‏ای دیگر برای آن‏که از فضایل خدایان بهره‏مند و با آنها متّحد شوند، خدایان را قربانی می‏کردند و آنها را می‏خوردند.
گروهی دیگر ارزاق عمومی مردم را، با همه نیازهایی که داشتند به عنوان قربانی به آتش می‏کشاندند.
مردم جزیرة العرب نیز، همین روشها و اهداف غلط را در زمینه قربانی دنبال می‏کردند، تا آن‏که خورشید تابناک اسلام طلوع کرد، بر روی همه این آیین‌های جاهلانه خط بطلان کشید، و در مورد قربانی نیز طریق صحیح و سازنده‏ای را که موجب صفای باطن و رفاه حال جوامع انسانی می‏باشد ارائه داد.

---

۳.۱ - تشویق و ترغیب به قربانی

اسلام، سنّت«قربانی»را که در عهد جاهلیت به نوعی متداول بود، نه تنها مورد نکوهش قرار نداد بلکه با شرایط خاصّی نسبت به آن ترغیب و تشویق کرد.

۳.۲ - فضیلت قربانی در قرآن

قرآن مجید، عمل قربانی را همدوش«کعبه»و«ماه حرام»و وسیله‏ای برای برپا بودن مردم و صیانت جامعه از فساد و تباهی معرّفی فرموده است:
«جعل اللّه الکعبة البیت الحرام قیاما للنّاس و الشّهر الحرام و الهدی و القلائد»
همچنانکه«کعبه»از نظر احترام و محبوبیّت عمومی عامل بقای امّت اسلام است، و باید تا قیام قیامت ثابت و پابرجا باشد، سنّت قربانی نیز باید برای همیشه باقی بماند.

۳.۳ - نفی سنتها و مقاصد جاهلانه درباره قربانی

امّا این آیین مقدس همان‏طوری که با«بت»و«بت‌پرستی»مبارزه کرد، سنّتهای جاهلانه و ستمکارانه معمول زمان را نیز تحریم کرده است.مثلا درباره قربانی، قربانی آدمیان را به هر عنوان که باشد قتل نفس و گناهی بزرگ شمرده است و مرتکب این جنایت را مستحق کیفر دانسته است.و همچنین مقاصد جاهلانه دیگری، از قبیل:رسیدن بو، گوشت و یا خون قربانی به خدایان که در ادیان و اقوام دیگر دنبال می‏شود به شدّت نفی کرده است.
قرآن می‏گوید:«لن ینال اللّه لحومها و لا دماؤها و لکن یناله التّقوی منکم»؛هرگز گوشت و خون قربانیها به خدا نمی‏رسد لیکن تقوای شماست که به خدا می‏رسد.

۳.۴ - شرط قبولی قربانی

رسم عرب دوره جاهلیت این بود که در موقع قربانی، در برابر کعبه می‏ایستاد و خون آن را به قصد قربت به اطراف کعبه می‏پاشید؛به گمان این‏که خداوند به گوشت و خون محتاج است و استفاده می‏برد.امّا قرآن اعلام داشت که خداوند نیازمند به اینها نیست.امّا تقوا که عبارت از آن حالت اخلاص و توجّه به خدا که از شرایط اساسی عمل قربانی است به خدا می‏رسد.و خداوند از شما قبول می‏کند.و تأکید بر اینکه، از گوشت و خون قربانی به خدا چیزی نمی‏رسد، برای ردّ عقاید ادیان دیگر است.

۳.۵ - منافع و مصارف قربانی

از نظر اسلام، قربانی گذشته از زنده نگه داشتن مکتب توحیدی ابراهیم(علیه السلام)، و سنّت قربانی او؛ دارای منافع مادّی دیگری نیز هست که همه آنها در جهت سعادت اخروی و رفاه حال دنیوی انسانها می‏باشد.
رفع نیاز مستحقان و دردمندان، اهدای به همسایگان و استفاده خانواده از جمله مصارف«قربانی»است:
«عن ابی جمیله عن ابی عبد اللّه(علیه السلام)قال: سألته عن لحم الاضالحی: فقال: کان علی بن الحسین و ابنه محمّد علیهما السّلام یتصدّقان بالثّلث علی جیرانهما و بثلث علی المساکین و ثلث یمسکانه لاهل البیت».

۳.۶ - خصوصیات ذبیحه

چون قربانی برای رفاه حال مردم است، نسبت به سلامت، فربه و جوان بودن حیوانی که قربانی می‏شود نیز تأکید شده است:
«عن رسول اللّه(صلی الله و علیه و آله): لا یضحی بالعرجاء بین عرجها و لا بالعجفاء و لا بالجرباء و لا بالخرقاء و لا بالجذعاء و لا بالعضباء» رسول خدا فرمود: حیوانی که قربانی می‏شود نباید لنگ، لاغر، کچل، گوش‏بریده، دم‏بریده و شاخ شکسته باشد.
در تورات نسبت به بی‏عیب بودن آن سفارش شده است:
«و اگر کسی ذبیحه سلامتی برای خدا بگذاراند، خواه برای وفای نذر، خواه برای نافله، چه از رمه چه از گله، آن بی‏عیب باشد تا مقبول باشد.البتّه هیچ عیب در آن نباشد، کور یا شکسته یا مجروح یا آبله‌دار برای خدا مگذرانید».
در جای دیگر آمده است:
«قربانی کردن گاو، بز نر و قوچ بی‏عیب در روزهای مختلف ماه و عیدها و دیگر مراسم رسمی هم باعث آمرزش گناهان و هم موجب طهارت معبد می‏گردد».

۳.۷ - صراحت قرآن بر اطعام فقرا با گوشت قربانی

قرآن مجید صراحت دارد بر اینکه، گوشت قربانی برای طعام فقرا و مساکین است:
«و البدن جعلناها لکم من شعائر اللّه...فکلوا منها و اطعموا القانع و المعترّ». شتران درشت اندام را از نشانه‏های دین و مناسک حج قرار دادیم...پس بخورید از آنها و به نیازمندان بخورانید.در جای دیگر می‏گوید: «فکلوا منها و اطعموا البائس الفقیر».و بنابراین، یک مسلمان به حکم آیه شریفه:«لن تنالو البرّ حتّی تنفقوا ممّا تحبّون» باید بهترین شئ خود را که بیشتر مورد علاقه‏اش هست و معمولا او را زیاد حق باز می‏دارد در راه خدا بدهد.
مخصوصا در مورد قربانی، باید حیوانی را فدا کند که قابل استفاده هرچه بیشتر مسلمانان و ارزنده باشد.چه فریضه قربانی به تبعیت از ابراهیم خلیل اللّه است که وی محبوبترین سرمایه خود را که همان فرزند و تنها امید و آرزوی او بود تسلیم خدا کرد.
یک مسلمان نیز باید چنین باشد. وقتی چیزی را در راه خدا می‏دهد، باید به حکم آیه شریفه: «انّ اولی النّاس باابراهیم للّذین اتّبعوه» بهترین را بدهد.

۳.۸ - هدف از قربانی کردن

هدف از قربانی کمال به توحید و تقوا است و توحید حقیقی آن است که انسان همه امکاناتی را که در اختیار دارد بدون چون و چرا و با کمال عشق و شوق، همانند حضرت ابراهیم(علیه السلام)به قربانگاه ببرد، و با خلوص نیت به هر نوع و هرجا که خدا دستور داده است به مصرف برساند.
از جناب ابراهیم، کشتن فرزند و ریختن خون جوان نمی‏خواستند؛ بلکه هدف قلب سلیم و نشان دادن پایه توحید تا حدّ گذشت از عزیزترین سرمایه‏ها در راه خدا با خلوص نیّت و مسرت بود.
«و انّ من شیعته لابراهیم، اذ جاء ربّه بقلب سلیم».در این صورت است که خداوند با عنایت و لطف خود هدیه دیگر را به جای فرزند می‏پذیرد:«و فدیناه بذبح عظیم».
امام صادق(علیه السلام)می‏فرماید: «و اذبح حنجرة الهوی و الطّمع عند الذّبیحة» به هنگام کشتن قربانی، گلوی هوای نفس و حنجره خواهش‌های بی‌جای دل و طمع را ببر! و به حیات آنها خاتمه بده، تا از هر زبان و فتنه در امان باشی.
با توجه به آنچه بیان شد، نظر اسلام در مصرف گوشتهای قربانی این است که مواد غذائی برای مسلمانان فراهم شود و مخصوصا توسعه و گشایشی در زندگی تنگ‌دستان اجتماع به وجود آید، نه آنکه آن همه اموال و مواد غذایی و سرمایه‏های نفیس تجاری، اعمّ از گوشت، پوست، پشم، مو، روده و استخوان که هریک از آنها در بازارهای جهان امروز دارای ارزش قابل توجهی است و می‏تواند برای مسلمانان مفید باشد زیر خاک مدفون و ضایع شود.

۳.۹ - وظیفه دول اسلامی در سامان‌دهی گوشت قربانی منا

لذا بر دولتهای اسلامی است، که با کسب تکلیف از فقها و دانشمندان راستین خود، برای حفظ حیثیّت جهان اسلام و بستن دهان معترضین و تحقّق دادن به آرمان مقدّس قرآن، که می‏فرماید:«و اطعموا البائس الفقیر» با در نظر گرفتن و کثرت کشتار در مدّت سه روز«منا»تشکیلات منظم و مجهّزی به وجود آورند و به وضع آبرومندانه‏ای هدف عالی اسلام را که انفاق به محتاجان و رفع نیاز نیازمندان است، در سطح جهانی عمل کنند تا ضمن اینکه یک کمک مؤثّر اساسی به طبقه مستمند و فقیر انجام می‏شود، نمونه درخشانی از تعالیم عالی اسلام را نیز به جهانیان ارائه کرده باشند؛ که مورد تایید پیشوایان و رهبران این آیین مقدّس نیز می‏باشد.

۳.۱۰ - حکم خارج کردن گوشت قربانی از منا

«عن ابی عبد اللّه علیه السّلام: کنّا ننهی النّاس عن اخراج الاضاحی من منی بعد ثلاث لقلة اللّحم و کثرة النّاس، فامّا الیوم فقد کثر اللّحم و قلّ النّاس فلا بأس باخراجه»
امام صادق(علیه السلام)فرمودند: اینکه ما مردم را نهی می‏کردیم، که گوشت قربانی را به خارج از«منا»ببرند به خاطر این بود که جمعیّت زیاد، و گوشت کم بود.امّا وقتی گوشت بیش از مصرف مردم باشد بیرون بردن آن از«منا»بلا مانع است.

۳.۱۱ - اوقات قربانی

بعضی از قربانیها به‏طور متناوب انجام می‏شود و دارای وقت معیّن و ثابت است؛از قبیل: قربانی در عیدهای مذهبی و ملّی که تقریبا در همه اقوام این جشنها با قربانی همراه بوده است.
مثلا نزد«یهود»روز«سبت»از احترام خاصّی برخوردار بود و در آن روز قربانی را به چندین برابر روزهای معمولی هفته می‏رساندند. همچنین عید فصح، در دین یهود که یادگار واقعه خروج بنی اسرائیل از مصر است؛ همراه با قربانی بوده است.
این عید منطبق با جنبش باستانی سامی نژادان نیز می‏باشد، که از دیرباز به عنوان عید بهاری معمول می‏داشته‏اند.

۳.۱۱.۱ - عید قربان

در اسلام روز دهم ذی الحجّه هر سال به نام«عید قربان»یا«اضحی» مراسمی برگزار می‏شود.در این روز حاجیان پس از وقوف در عرفات و مشعر، به «منا»می‏روند و قربانی می‏کنند.در این روز برای حاجیان در«منا»قربانی واجب و برای سایر مسلمانان که به زیارت نرفته‏اند مستحبّ مؤکّد است.

۳.۱۱.۲ - هدی

قربانی در حج تمتع را«هدی» می‌گویند.

۳.۱۱.۳ - اضحیه

قربانی که در روز عید«اضحی»صورت می‏گیرد«اضحیّه»نامند.

۳.۱۱.۴ - قربانی، کفاره برخی گناهان

خلافهائی از قبیل:صید حیوانات و ارتکاب امور ممنوعه در حال احرام و وفای به نذر و قسم نیز از نظر اسلام موجب قربانی به عنوان کفّاره گناه است که تفصیل، کیفیّت و شرایط آن در کتابهای مربوط به حج آمده است.

۳.۱۱.۵ - اوقات ثابت برای قربانی

قربانی در مواقع مختلف هفته و ماه مانند:اوّل، وسط و آخر یا ابتدا نیمه دوم سال، یعنی روز اوّل از ماه هفتم، و یا هنگام ظهور نوبر میوه‏ها، و بالاخره برداشت‏ محصول، نیز از جمله اوقات ثابت برای تقدیم قربانی است.

۳.۱۱.۶ - اوقات قربانی در دوران جاهلیت

در میان اعراب دوره جاهلیت ظاهرا ماه«رجب»از مشهورترین ماههایی بوده است که نزد بتان خود قربانی تقدیم می‏کردند.

۳.۱۱.۷ - قربانی‌هایی که وقت معین ندارد

قربانیهایی که وقت معیّنی ندارد غیر محدود بوده است و تقدیم قربانی در هر موقع مانند: تولد فرزند، بنای ساختمان، شروع جنگ، حفر چاه و خندق، پیروزی در جنگ و کسب موفقیّت در کارها مستحب و در بین پیروان ادیان و مذاهب رایج است.

---