• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جثه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


جُثَة (به ضم جیم و فتح ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای بدن و جسد، است که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص رحلت خودش از این واژه استفاده نموده است.


جُثَة (به ضم جیم و فتح ثاء) به معنای معنای بدن و جسد، آمده است. چنان‌که در لغت گفته می‌شود: «الجثّة: شخص الانسان.»
[۱] حمیری، نشوان، شمس العلوم، ج۲، ص۲۳۷.    

واژه «جثّ» در اصل به معنای قلع و کندن است. چنان‌که گفته می‌شود: «جثّه جثّا: قلعه.»
[۲] جوهری، أبونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۱، ص۲۷۷.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با رحلت خویش می‌فرماید: «و ستعقبون منّی جثّة خلاء ساکنة بعد حراک و صامته بعد نطق.»
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۷، خطبه۱۴۹.    

همچنین آن حضرت در بیانی دیگر فرموده است: «انظروا الی النملة فی صغر جثتها.»
[۴] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۰، خطبه۱۸۵.    


این واژه دو ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ حمیری، نشوان، شمس العلوم، ج۲، ص۲۳۷.    
۲. ↑ جوهری، أبونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۱، ص۲۷۷.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۷، خطبه۱۴۹.    
۴. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۰، خطبه۱۸۵.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جثه»، ص۲۰۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار