• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جثه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



جُثَة (به ضم جیم و فتح ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای بدن و جسد، است که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص رحلت خودش از این واژه استفاده نموده است.



جُثَة (به ضم جیم و فتح ثاء) به معنای معنای بدن و جسد، آمده است. چنان‌که در لغت گفته می‌شود: «الجثّة: شخص الانسان.»
واژه «جثّ» در اصل به معنای قلع و کندن است. چنان‌که گفته می‌شود: «جثّه جثّا: قلعه.»


امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با رحلت خویش می‌فرماید: «و ستعقبون منّی جثّة خلاء ساکنة بعد حراک و صامته بعد نطق.»
همچنین آن حضرت در بیانی دیگر فرموده است: «انظروا الی النملة فی صغر جثتها.»


این واژه دو ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. حميری، نشوان، شمس العلوم، ج۲، ص۲۳۷.    
۲. جوهری، أبونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربية، ج۱، ص۲۷۷.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۷، خطبه۱۴۹.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۰، خطبه۱۸۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جثه»، ص۲۰۲.    






جعبه ابزار