جمه (به فتح جیم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جمّه (به فتح جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای چاه پر آب و محلّی از کشتی که آب‌های ترشّح شده در آن جمع می‌شود؛ که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص نشانه‌های
مؤمن و
منافق از این واژه استفاده نموده است.
جَم (به فتح جیم) به معنای
چاه پر آب و محلّی از کشتی که آب‌های ترشّح شده در آن جمع می‌شود؛ آمده است. جمع این واژه «جمّات» است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
حکمت ۴۵ فرموده است: «اگر بیخ بینی مؤمن را با این
شمشیر بزنم که مرا دشمن دارد، دشمن نخواهد داشت و اگر همه جمع شده‌های
دنیا را مقابل منافق بریزم تا مرا دوست دارد، دوست نخواهد داشت: «و لو صببت الدنیا بجمّاتها علی المنافق علی ان یحبّنی ما احبّنی.»
گویی جمع شده‌ها در ظرفی است و امام (علیه‌السلام) آن‌را پیش منافق وارونه می‌کند تا هر چه دارد بریزد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جمّه»، ص۲۳۰.
