• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رافعیت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



رافعیت به معنی اعتبار رافع بودن چیزی برای مأمورٌبه است.




رافعیت، از اقسام احکام وضعی، و به معنای اعتبار رافع بودن چیزی برای مامور به است، و به چیزی رافع گفته می شود که مقتضی را از بین می برد، مانند: حایض شدن بعد از آغاز وقت نماز، که رافع وجوب نماز است.
بنابراین، رافع همیشه بعد از وجود مقتضی معنا پیدا می کند، زیرا قابلیت بقای مقتضی را از بین می برد ، خواه رافعیت آن شرعی باشد، مثل: " حرج " و " ضرر " و خواه عقلی مثل: " تعذر و محال بودن کاری و یا عدم قدرت مکلف بر انجام دو امر متزاحم " .


 
۱. حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج ۱، ص ۷۵    
۲. نائینی، محمد حسین، اجودالتقریرات، ج ۲، ص ۱۷۰    
۳. خویی، ابو القاسم، مصباح الاصول، ج ۲، ص ۲۵۷    




کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص ۱۶۷-۱۶۸
حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج ۴، ص ۲۹۰    
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج ۵، ص ۳۱۸و۳۲۰



مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی    


رده‌های این صفحه : اصول




جعبه ابزار