در تحقق رکعت به قیام، رکوع و دو سجده تا برداشتن پیشانی از سجده دوم، شک و اختلافى نیست؛ لیکن به کمتر از آن اختلاف است. مجموع افعال از قیام تا برداشتن سر از سجده دوم؛ مجموع افعال از قیام تا اتمام ذکر واجب سجده دوم؛ مجموع افعال از قیام تا گذاشتن پیشانى بر محل سجود در سجده دوم و مجموع افعال از قیام تا رکوع، چهار قول در مسئله است. قول نخست، مشهور است.
هرگاه متعلق شک در نماز، دو رکعت نخست باشد، شرط صحّت شک و عدم وجوب اعاده نماز، وقوع آن پس از اکمال دو رکعت است و در صورت عروض شک پیش از اکمال رکعت دوم، نماز باطل مىشود؛ لیکن در اینکه اکمال رکعت به چه چیز تحقق مىیابد اختلاف است که بدان اشاره شد.
درک یک رکعت از آخر وقت، به منزله درک تمامى رکعات نماز در وقت است. بنابر این، کسى که تنها به اندازه یک رکعت، زمان دارد، باید نماز را به نیّتادا بگزارد. در اینکه ادراک رکعت با چه چیز تحقق مىیابد، اختلاف یاد شده در این جا نیز جارى است.
