زاهر بن عمرو کندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زاهِر بن عَمرو کندی یکی از
شهدای کربلا است.
برخى نام وى را زاهد
و برخى دیگر
ذاهر گفته اند.
زاهِر بن عَمرو، از دوستان و یاران
عَمرو بن حَمِق خُزاعِی و از
شهیدان کربلا است.
در برخی منابع آمده است که وی همان زاهر -بن عمرو یا اسود- اسْلَمی است که در
بیعت شجره و
جنگ خیبر حضور داشت و فرزندش «بحزاة» به واسطه او از
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل
روایت کرده است.
در حالی که برخی دیگر، این دو شخصیت- یعنی زاهر و زاهر اسْلَمی- را جداگانه معرفی کرده اند.
زاهر پهلوانی آزموده، شجاع و به محبت
خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نامبردار بود.
پس از
شهادت امام علی علیه السلام، در کنار
عمرو بن حمق، بر ضد حکومت ظالمانه
معاویه و عامل دست نشانده اش، زیاد، به مبارزه برخاست. آنگاه که
معاویه فرمان دستگیری و کشتن زاهر و عمرو را صادر کرد، هر دو از شهر متواری شدند و سر به کوه و بیابان نهادند. تا این که
عمرو بن حمق در مخفی گاه خود مورد اصابت نیش مار قرار گرفت و سپس به وسیله مأموران حکومت دستگیر شد و به
شهادت رسید. ولی زاهر همچنان زنده بود.
زاهر در سال شصتم هجری در موسم حجّ به محضر
امام حسین علیه السلام شرفیاب شد و همراه آن حضرت به
کربلا آمد، و روز
عاشورا، در حمله نخست افتخار
شهادت یافت.
در زیارت منسوب به
ناحیه مقدسه و
زیارت رجبیه بر وی چنین درود فرستاده شده است: السَّلامُ عَلی زَاهِرٍ مَولَی عَمْروِ بْنِ الْحمق.
محمد بن سنان،
ابوجعفر زاهری (متوفی ۲۲۰ ق)،
صحابی امام رضا علیه السلام و نویسنده کتاب های الطرائف، الأظلّة، المکاسب و ...، از نوادگان همین «زاهر» است.
جمعی از نویسندگان ، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا،ص۱۶۴-۱۶۵.
