• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زاهر بن عمرو کندی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



زاهِر بن عَمرو کندی یکی از شهدای کربلا است.




برخى نام وى را زاهد و برخى دیگر ذاهر
[۲] عاشورا چه روزیست، ص ۲۵۴.
گفته‏ اند.



زاهِر بن عَمرو، از دوستان و یاران عَمرو بن حَمِق خُزاعِی و از شهیدان کربلا است.
[۳] تسمیة من قتل، ش۸۰.
[۴] الحدائق الوردیة، ص۱۰۴.
در برخی منابع آمده است که وی همان زاهر -بن عمرو یا اسود- اسْلَمی است که در بیعت شجره و جنگ خیبر حضور داشت و فرزندش «بحزاة» به واسطه او از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل روایت کرده است.
[۷] اسدالغابة ج۲، ص۱۹۲-۱۹۳.
[۸] الاصابة فى تمییز الصحابة ج۱، ص۵۴۲.
[۹] تهذیب التهذیب ج۳، ص۳۰۵.
[۱۰] تنقیح‏ المقال ج۱، ص۴۳۷.
در حالی که برخی دیگر، این دو شخصیت- یعنی زاهر و زاهر اسْلَمی- را جداگانه معرفی کرده‏ اند.
[۱۱] تنقیح المقال ج۱، ص۴۳۷.
[۱۲] قاموس الرجال ج۴، ص۴۰۲-۴۰۴.
[۱۴] جامع الرواة ج۱، ص۳۲۴.
[۱۵] نقدالرجال ج۲، ص۲۵۱-۲۵۲.
[۱۶] مجمع الرجال ج۴، ص۴۰۳-۴۰۴.
[۱۷] اعیان الشیعة ج۷، ص۴۱-۴۲.




زاهر پهلوانی آزموده، شجاع و به محبت خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نامبردار بود.
[۲۰] تنقیح المقال ج۱، ص۴۳۷.
[۲۱] ابصار العین، ص۱۷۳.
پس از شهادت امام علی علیه السلام، در کنار عمرو بن حمق، بر ضد حکومت ظالمانه معاویه و عامل دست ‏نشانده ‏اش، زیاد، به مبارزه برخاست. آن‏گاه که معاویه فرمان دستگیری و کشتن زاهر و عمرو را صادر کرد، هر دو از شهر متواری شدند و سر به کوه و بیابان نهادند. تا این ‏که عمرو بن حمق در مخفی ‏گاه خود مورد اصابت نیش مار قرار گرفت و سپس به وسیله مأموران حکومت دستگیر شد و به شهادت رسید. ولی زاهر همچنان زنده بود.



زاهر در سال شصتم هجری در موسم حجّ به محضر امام حسین علیه السلام شرفیاب شد و همراه آن حضرت به کربلا آمد، و روز عاشورا، در حمله نخست افتخار شهادت یافت.
[۲۲] تاریخ مدینة دمشق ج۴۵، ص۵۰۲-۵۰۳.
[۲۳] تنقیح المقال ج۱، ص۴۳۷.
[۲۴] ابصارالعین، ص۱۷۳.




در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه و زیارت رجبیه بر وی چنین درود فرستاده شده است: السَّلامُ عَلی زَاهِرٍ مَولَی‏ عَمْروِ بْنِ الْحمق.
[۲۶] الاقبال، ص۷۹.
[۲۷] الاقبال، ص۳۴۶.




محمد بن سنان، ابوجعفر زاهری (متوفی ۲۲۰ ق)، صحابی امام رضا علیه السلام و نویسنده کتاب‏ های الطرائف، الأظلّة، المکاسب و ...، از نوادگان همین «زاهر» است.


 
۱. بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۲.    
۲. عاشورا چه روزیست، ص ۲۵۴.
۳. تسمیة من قتل، ش۸۰.
۴. الحدائق الوردیة، ص۱۰۴.
۵. رجال الطوسى، ص۱۰۱.    
۶. مناقب آل ابى ‌طالب ج۳، ص۲۴۰.    
۷. اسدالغابة ج۲، ص۱۹۲-۱۹۳.
۸. الاصابة فى تمییز الصحابة ج۱، ص۵۴۲.
۹. تهذیب التهذیب ج۳، ص۳۰۵.
۱۰. تنقیح‏ المقال ج۱، ص۴۳۷.
۱۱. تنقیح المقال ج۱، ص۴۳۷.
۱۲. قاموس الرجال ج۴، ص۴۰۲-۴۰۴.
۱۳. معجم رجال الحدیث ج۸، ص۲۲۱.    
۱۴. جامع الرواة ج۱، ص۳۲۴.
۱۵. نقدالرجال ج۲، ص۲۵۱-۲۵۲.
۱۶. مجمع الرجال ج۴، ص۴۰۳-۴۰۴.
۱۷. اعیان الشیعة ج۷، ص۴۱-۴۲.
۱۸. رجال الطوسى، ص۱۰۱.    
۱۹. رجال طوسی، ص۳۹.    
۲۰. تنقیح المقال ج۱، ص۴۳۷.
۲۱. ابصار العین، ص۱۷۳.
۲۲. تاریخ مدینة دمشق ج۴۵، ص۵۰۲-۵۰۳.
۲۳. تنقیح المقال ج۱، ص۴۳۷.
۲۴. ابصارالعین، ص۱۷۳.
۲۵. مناقب آل ابى طالب ج۳، ص۲۶۰.    
۲۶. الاقبال، ص۷۹.
۲۷. الاقبال، ص۳۴۶.
۲۸. رجال النجاشى، ص۳۲۸.    




جمعی از نویسندگان ، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا،ص۱۶۴-۱۶۵.









جعبه ابزار