زرّ بن حبیش

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

زرّ بن حُبَیش بن حُباشه اسدی از فاضلان، عالمان، قاریان و آگاهان به معارف قرآن و از چهره‌های والای تابعین و از یاران بزرگوار علی (علیه‌السّلام) است که مولا به وثاقتش گواهی داده است.

---

اسدی ابو مریم کوفی از مخضر میان است (که زمان جاهلیت را درک کرده) و از اصحاب ابن مسعود است و در زمره ثقات و افراد مورد عنایت امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) بوده است. ابن سعد می‌گوید: «او ثقه و کثیر الحدیث است». عاصم می‌گوید: «زرّ یکی از فصیح‌ترین مردم به شمار می‌رفت و ابن مسعود درباره لغت و قواعد ادبی از او جویا می‌شد».
اضافه می‌کند: «ابووائل (او شقیق بن سلمه اسدی کوفی است. پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) را درک کرد ولی موفق به دیدار او نشد. عاصم می‌گوید: «از ابووائل سؤال شد: کدام یک را بیش‌تر دوست داری؛ علی یا عثمان؟ گفت: علی را بیشتر دوست داشتم، ولی سپس تجدید نظری برایم رخ داد.» در سال ۸۲ بعد از حادثه جماجم درگذشت.) از هواداران عثمان بود و زرّ بن حبیش علوی به شمار می‌رفت و هر دو در یک مسجد نماز می‌گزاردند، ولی ابووائل زرّ را بزرگ می‌داشت». ابن عبد البرّ در «استیعاب» آورده: «قاری و صاحب فضل بود».

---

ابو جعفر بغدادی می‌گوید: «به احمد گفتم:
وضعیت زرّ و علقمه و اسود چگونه است؟ گفت: اینان از اصحاب ابن مسعودند و مورد ثقه و اطمینان او بودند». او در سال ۸۳ در سن ۱۲۷ سالگی وفات یافت.
همگامی و همدمی او با علی (علیه‌السّلام) چنان بوده است که رجالیان، او را با عنوان «علوی» یاد کرده‌اند.
او در ادب عرب، چیره‌دست بود. منابع شرح حال‌نگاری از او با عنوان «عرب‌ترینِ مردم» یاد کرده و آورده‌اند که عبداللّه بن مسعود، مسائل ادبی عربی را از او می‌پرسید. او تمام قرآن را در محضر علی (علیه‌السّلام) خواند. عاصم، از قاریان و عالمان بزرگ قرن دوم کوفه و از «قُرّاء سبعه»، قرآن را بر وی خوانده است.
زندگی زرّ، طولانی گشت. او در حدود سال ۸۰ هجری و در ۱۲۰ سالگی زندگی را بدرود گفت.

---