خداوند در این سوره به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمان می‌دهد از خدایان مشرکان و عقاید باطل آن‌ها برائت جوید؛ زیرا میان توحید و شرک هرگز سازشی نیست.
نزول این سوره پس از آن بود که بعضی از مشرکان از پیامبر می‌خواستند مدتی بت‌های آنان را عبادت کند تا آن‌ها هم خدای محمد را بپرستند. سوره، مسلمانان را از سازش بر سر اصول اعتقادی و مبانی بنیادین مکتب ( توحید ) برحذر می‌دارد.
۴. از سوره‌های مفصل و از نوع قصار آن به شمار می‌آید. ۵. از سور جمعی النزول است. ۶. برخی گفته‌اند آیه ۶ این سوره با آیه سیف نسخ شده است. ۷. دومین سوره‌ای است که با لفظ « قل » آغاز می‌شود. ۸. آخرین سوره از سوره‌های مخاطبات است که با خطاب ((یا ایها الکافرون)) آغاز شده و درباره کافران سخن گفته است؛ به همین مناسبت، سوره را «کافرون» نامیده‌اند.
