سَحِیق (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَحِيق:(في مَكَانٍ سَحيقٍ)«سَحِيق» به معناى دور و
«سحوق» به درخت نخل بلند گفته مى‌شود كه شاخه‌هاى آن تا نقطه‌هاى دور دست آسمان، پيشرفته است.
(حُنَفَاء لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاء فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ) (مناسک حج را انجام دهيد درحالى كه خالص براى خدا باشيد. و هيچ‌گونه همتايى براى او قائل نشويد. و هركس همتايى براى خدا قرار دهد، گويى از
آسمان سقوط كرده، و پرندگان در هوا او را مى‌ربايند؛ و يا تند باد او را به جاى دور دستى پرتاب مى‌كند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور این است که باد او را به مكانى سحيق يعنى بسيار دور پرتاب كند. اين جمله عطف است بر جمله
(فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ)، و تشبيه ديگرى است از مشركين از نظر دورى از راه حق.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه،برگرفته از مقاله «سَحِیق»، ص۲۸۸.
