سَعْی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَعْى: (بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ)بعضى،
«سَعْى» را در اينجا به معناى عبادت و كار براى
خدا دانسته‌اند، البته
«سعى» مفهوم وسيعى دارد كه اين معنا را نيز شامل مى‌شود ولى، منحصر به آن نيست، و تعبير «مَعَهُ» (با پدرش) نشان مى‌دهد كه منظور، معاونت پدر در امور زندگى است.
(فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ) (هنگامى كه با او به مقام سعى و كوشش و حد رشد رسيد، گفت: «پسرم! من در خواب ديدم كه تو را ذبح مى‌كنم، پس بنگر رأى تو چيست؟» گفت: «پدرم! هر چه دستور دارى اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى يافت.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: حرف فا در اول آيه فاى فصيحه است كه مى‌فهماند چيزى در اينجا حذف شده و تقدير كلام اين است كه: فلما ولد له و نشا و بلغ معه السعى- همين كه خداى تعالى پسرى به او داد و آن پسر نشو و نمو كرد و به حد سعى و كوشش رسيد . و منظور از رسيدن به حد سعى و كوشش رسيدن به آن حد از عمر است كه آدمى عادتا مى‌تواند براى حوائج زندگى خود كوشش كند و اين همان سن بلوغ است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، ص۲۹۲.
