سِراع (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سِراع: (مِنَ الأَجْداثِ سِراعاً)«سِراع» جمع «سريع» (مثل ظراف و ظريف)
به معناى شخص يا چيزى است كه به سرعت حركت مى‌كند.
(يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ) (همان روز كه از قبرها به سرعت خارج مى‌شوند، گويى به سوى بت‌ها مى‌دوند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه روز مذكور را كه وعده‌اش را به آنان داده‌اند، يعنى روز قيامت را بيان مى‌كند. كلمه اجداث جمع جدث است كه به معناى قبر است، و كلمه سراع جمع سريع است، و كلمه نصب آن چيزى را گويند كه به منظور علامت در سر راه‌ها نصب مى‌كنند تا رهنورد به وسيله آن، راه را گم نكند. ولى بعضىی از مفسرين اين كلمه را به معناى صنم (بت) كه به منظور عبادت نصب مى‌شود گرفته‌اند. ليكن اين معنا از كلام خدا به دور است، كه مردگان زنده شده از قبر را به كسانى تشبيه كند كه به سوى بت مى‌دوند. چون مصدر ايفاض كه فعل يوفضون از آن مشتق است به معناى سرعت گرفتن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سِراع»، ص۲۹۰.
