او در ۱۳۶۰ق بـرای زیـارت امام هشتم علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) و صله ارحام به ایران مسافرت کرد و با اصـرار خـویشاوندانش در تـبریز ماندگار شد و به تدریس خارج فقه، تالیف و تصنیف، امامت جماعت و راهنمایی مـردمان اشـتغال ورزیـد.
از خطی زیبا، زندگی ساده و به دور از شهرت برخوردار بود. تالیفات و تقریرات ایشان عـبارت اسـت از: ۱ـ تـقریرات درس فقه آیت‌الله نائینی (خیارات)؛ ۲ـ تقریرات درس اصول میرزای نائینی (یک دوره کامل)؛ ۳ـ رجال الحدیث؛ ۴ـ القـواعد الفـقهیة؛ ۵ ـ حاشیه عروة الوثقی؛ ۶ ـ حاشیه مکاسب؛ ۷ـ حاشیه کفایةالاصول؛ ۸ ـ روضة الاحباب (کشکول)؛ ۹ـ روضة العارفین (کـتابی در تـهذیب نـفس)؛ ۱۰ـ شمس الضحی فی مناقب النبی و الائمة الهدی (این کتاب به چاپ رسیده است)؛ ۱۱ـ حـاشیه بـر حاشیه میرزا علی ایروانی بر کفایة الاصول.
