شتّان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَتّان (به فتح شین) یکی از مفردات
نهج البلاغه و
اسم فعل به معنای دور شد و به معنای بعد، که
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره تفاوت میان عمل
خیر و
شر از این واژه استفاده نموده است.
شَتّان (به فتح شین) اسم فعل است به معنای دور شد و همچنین به معنای بعد نیز آمده است.
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص تفاوت میان عمل خیر و شر در
حکمت ۱۲۱ فرموده: «
«شَتَّانَ مَا بَیْنَ عَمَلَیْنِ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَی تَبِعَتُهُ وَ عَمَلٍ تَذْهَبُ مَئُونَتُهُ وَ یَبْقَی أَجْرُهُ»؛
یعنی فرق زیادی است میان دو عمل، عمل شرّی که لذتّش می‌رود و عذابش می‌ماند و عمل خیری که فشار و زحمتش می‌رود و اجرش باقی می‌ماند.» بزرگترین فرق ما بین اعمال خوب و بد همین است.
• همچنین امام (صلوات‌الله‌علیه) در
خطبه شِقشِقیّه شعر
اعشی را نقل کرده و فرموده است:
| شَتَّانَ مَا یَوْمِی عَلَی کُورِهَا | | • وَ یَوْمُ حَیَّانَ أَخِی جَابِرِ |
| | |
این واژه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شتّان»، ج۲، ص۵۷۵.
