• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شتّان (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



شَتّان (به فتح شین) یکی از مفردات نهج البلاغه و اسم فعل به معنای دور شد و به معنای بعد، که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره‌ تفاوت میان عمل خیر و شر از این واژه استفاده نموده است.



شَتّان (به فتح شین) اسم فعل است به معنای دور شد و همچنین به معنای بعد نیز آمده است.


• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص تفاوت میان عمل خیر و شر در حکمت ۱۲۱ فرموده: ««شَتَّانَ مَا بَیْنَ عَمَلَیْنِ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَی تَبِعَتُهُ وَ عَمَلٍ تَذْهَبُ مَئُونَتُهُ وَ یَبْقَی أَجْرُهُ»؛ یعنی فرق زیادی است میان دو عمل، عمل شرّی که لذتّش می‌رود و عذابش می‌ماند و عمل خیری که فشار و زحمتش می‌رود و اجرش باقی می‌ماند.» بزرگترین فرق ما بین اعمال خوب و بد همین است.
• همچنین امام (صلوات‌الله‌علیه) در خطبه شِقشِقیّه شعر اعشی را نقل کرده و فرموده است:
شَتَّانَ مَا یَوْمِی عَلَی کُورِهَا• وَ یَوْمُ حَیَّانَ أَخِی جَابِرِ



این واژه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۰، حکمت۱۲۱.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸، خطبه۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شتّان»، ج۲، ص۵۷۵.    






جعبه ابزار