شَرِّد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَرِّد: (فَشَرِّدْ بِهِمْ مَّنْ خَلْفَهُمْ) «شَرِّد» از مادّه
«تَشريد» به معناى پراكنده ساختن توأم با اضطراب است؛ يعنى آن چنان به آن‌ها حمله كن كه گروه‌هاى ديگر از دشمنان و پيمان‌شكنان متفرق گردند و فكر حمله را از سر بيرون كنند.
(فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِم مَّنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ) (اگر آن‌ها را در ميدان جنگ بيابى، آنچنان به آن‌ها حمله كن كه گروهى كه پشت سر آن‌ها هستند، پراكنده شوند؛ شايد متذكّر گردند و عبرت گيرند)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تشريد متفرق ساختن توأم با اضطراب است و منظور از اينكه فرمود:
(فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ) اين است كه آن چنان عرصه را بر ايشان تنگ كند كه نفرات پشت سر ايشان عبرت گرفته و رعب و وحشت بر دل‌ها چيره گشته و در نتيجه متفرق شوند و آن اتحادى كه در اراده و رسيدن به هدف داشته و آن تصميمى كه بر قتال با مسلمين و ابطال كلمه حق گرفته بودند از بين برود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَرِّد»، ص۳۱۱.
