«همس» در لغت به معنای مخفی بودن، صدای آهسته، ضعیف و بی جوهر است. برخی از حروف به سبب ضعفی که در آن‌ها است، هنگام تلفظ آن‌ها، آواز به حدی فروگذاشته می‌شود که جوهر صوت در آن حروف ظاهر نمی‌شود؛ این حالت را در علم تجوید ، صفت همس گویند. در این حالت، نَفَس قطع نشده است؛ بلکه جریان دارد و حرف با آهستگی و ضعف تلفظ می‌شود.
