صَدْع (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَدْع
صَدْع: (وَ الأَرْضِ ذاتِ الصَّدْعِ) «صَدْع» به معناى شكاف در اجسام صلب و سخت است،
و با توجّه به آن‌چه در معناى «رجع» گفته شد، آن را اشاره به شكافتن زمين‌هاى خشک و سخت، بعد از نزول باران، و رشد و نمو گياهان دانسته‌اند.
(وَ الْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ) (و سوگند به زمين پرشكاف كه گياهان از آن مى‌رويند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آیه و آیه قبل دو سوگند است بعد از سوگندهاى اول سوره، تا امر قيامت و بازگشت به سوى خداى تعالى را تاكيد كند، و مراد از
آسمان صاحب رجع، همين تحولاتى است كه در آسمان براى ما محسوس است، ستارگان و اجرامى در يک طرف آن غروب و از طرف ديگر دوباره طلوع مى‌كنند. بعضى
[۶] گفته‌اند: منظور از رجع آسمان، باريدن آن است، و مراد از زمين صاحب صدع شكافتن زمين و روييدن گياهان از آن است، و مناسبت اين دو سوگند با مساله معاد بر كسى پوشيده نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «صَدْع»، ص۳۳۱.
