• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صِبْغَةَ اللّه (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صِبْغَةَ اللّٰه:(صِبْغَةَ اللّهِ وَ مَنْ)
صِبْغَةَ اللّٰه: به معنى «رنگ خدايى» است.



به موردی از کاربرد صِبْغَةَ اللّٰه در قرآن، اشاره می‌شود:
قرآن در اين آيه مى‌فرمايد:
«تنها رنگى خدايى را بپذيريد» كه همان رنگ ايمان و توحيد خالص است (صِبْغَةَ اللّٰهِ) سپس اضافه مى‌كند «چه رنگى از رنگ خدايى بهتر است؟»
و به اين ترتيب، قرآن فرمان مى‌دهد همه رنگ‌هاى نژادى و قبيلگى و ساير رنگ‌هاى تفرقه‌انداز را از ميان بردارند و همگى به رنگ الهى درآيند.
مفسران نوشته‌اند كه در ميان مسيحيان معمول بود كه فرزندان خود را «غسل تعميد» مى‌دادند، گاه ادويه مخصوص زرد رنگى به آب اضافه مى‌كردند و مى‌گفتند: اين غسل مخصوصا با اين رنگ خاص باعث تطهير نوزاد از گناه ذاتى كه از آدم به ارث برده است مى‌شود.
قرآن بر اين منطق بى‌اساس، خط بطلان مى‌كشد و مى‌گويد: بهتر اين است كه به جاى رنگ ظاهر و رنگ‌هاى خرافاتى و تفرقه‌انداز، رنگ حقيقت و خدايى را بپذيريد تا روح و جانتان از هر آلودگى پاک گردد.
راستى چه تعبير زيبا و لطيفى است. اگر مردم رنگ خدايى بپذيرند يعنى رنگ وحدت و عظمت و پاكى و پرهيزكارى، رنگ بى‌رنگى و عدالت و مساوات و برادرى و برابرى و نيز رنگ توحید و اخلاص، مى‌توانند در پرتو آن به همه نزاع‌ها و كشمكش‌ها كه «هرگاه بى‌رنگى اسير رنگ شود» به وجود مى‌آيد، از ميان بردارند و ريشه‌هاى شرک و نفاق و تفرقه را بركنند.
در حقيقت اين همان بى‌رنگى و حذف همه رنگ‌هاست.
در احاديث متعددى از امام صادق (علیه‌السلام) در تفسير اين آيه نقل شده كه «مقصود از: صبغة اللّه، آيين پاک اسلام است». (نور الثقلين،ج ۱۳۲/۱.)

۱.۱ - صِبْغَةَ اللّٰه (آیه ۱۳۸ سوره بقره)

(صِبْغَةَ اللّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عَابِدونَ) (رنگ خدايى بپذيريد: رنگ ايمان و توحيد و اسلام. و چه رنگى از رنگ خدايى بهتر است؟! و بگوييد ما تنها او را عبادت مى‌كنيم.)

۱.۲ - صِبْغَةَ اللّٰه در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه (صبغة) از ماده (ص- ب- غ) است و نوعيت را افاده مى‌كند، يعنى مى‌فهماند اين ايمان كه گفتگويش مى‌كرديم، يک نوع رنگ خدايى است، كه ما بخود گرفته‌ايم و اين بهترين رنگ است، نه رنگ یهودیت و نصرانيت، كه در دين خدا تفرقه انداخته، آن را آن طور كه خدا دستور داده بپا نداشته است.

۱. بقره/سوره۲، آیه۱۳۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن-دار القلم، ص۴۷۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۱۲.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ص۴۷۳.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۱۳۸.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ص۴۷۲.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ص۳۱۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۸۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ص۴۰۷.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «صِبْغَةَ اللّٰه»، ج۲، ص۵۶۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره بقره | لغات قرآن




جعبه ابزار