فرماندهی جالوت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در نبرد بین جالت و جناب طالوت فرماندهی سپاهیان
فلسطین با جالوت بوده است.
جالوت، فرمانده سپاه خود در جنگ با طالوت و لشگر او بود.
ولما برزوا لجالوت... • فهزموهم باذن الله وقتل داوود جالوت وءاتـه الله الملک والحکمة وعلمه مما یشاء ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض ولـکن الله ذو فضل علی العــلمین (و هنگامى كه با
جالوت و سپاهيانش روبرو شدند گفتند پروردگارا بر (دلهاى) ما شكيبايى فرو ريز و گامهاى ما را
استوار دار و ما را بر گروه
کافران پيروز فرماى •پس آنان را
به اذن خدا شكست دادند و داوود جالوت را كشت و خداوند
به او پادشاهى و حكمت ارزانى داشت و
از آنچه مى‌خواست
به او آموخت و اگر خداوند برخى
از مردم را
به وسيله برخى ديگر دفع نمى‌كرد قطعا
زمین تباه مى‌گرديد ولى خداوند نسبت
به جهانيان تفضل دارد.)
«استعاره
از کنایه اى لطیف در: ((ربنا افرغ علینا صبرا))
کلمه ((بروز))
به معناى آشکار شدن است ، و
به همین جهت بیرون شدن هماورد
از لشگر دشمن و مبارزه طلب کردن او را ((براز)) مى گویند، و کلمه ((افراغ )) که فعل
امر ((افرغ ))،
مشتق از آن است
به معناى ریخته گرى است ، یعنى
فلز آب شده اى را در قالب بریزند، و منظور
از آن در اینجا این است که خداى تعالى
صبر را در دل آنان و
به قدر ظرفیت دلهایشان بریزد.
پس در حقیقت این تعبیر،
استعاره از کنایه لطیفى است ، و همچنین تثبیت اقدام کنایه است
از اینکه ایشان را در
جهاد ثابت قدم کند تا فرار نکنند.»
جالوت در پیکار مستقیم و روبرو با طالوت قرار گرفت.
ولما برزوا لجالوت وجنوده قالوا ربنا افرغ علینا صبرا وثبت اقدامنا وانصرنا علی القوم الکـفرین (و هنگامى كه با جالوت و سپاهيانش روبرو شدند گفتند پروردگارا بر (دلهاى) ما
شکیبایی فرو ريز و گامهاى ما را
استوار دار و ما را بر گروه
کافران پيروز فرماى.)
«در
آیه بعد، مساله رویارویی دو لشکر مطرح شده، می‌فرماید: «
به هنگامی که آنها (لشکر «طالوت» و بنی اسرائیل) در برابر جالوت و سپاهیان او قرار گرفتند گفتند: پروردگارا! صبر و
استقامت را بر ما فرو ریز و گام‌های ما را استوار بدار، و ما را بر جمعیت کافران پیروز گردان» «و لما برزوا لجالوت و جنوده قالوا ربنا افرغ علینا صبرا و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین».
«برزوا»
از ماده «بروز»،
به معنی ظهور است، و
از آنجا که وقتی
انسان در میدان جنگ، آماده و ظاهر می‌شود، ظهور و بروز دارد
به این کار، مبارزه یا «براز» می‌گویند.
این آیه، می‌گوید: هنگامی که «طالوت» و سپاه او،
به جایی رسیدند که لشکر نیرومند «جالوت»، نمایان و ظاهر شد، و در برابر آن قدرت عظیم صف کشیدند، دست
به دعا برداشتند و
از خداوند سه چیز طلب کردند:
نخست
صبر و شکیبائی و استقامت، در آخرین حد آن، لذا تعبیر
به «افرغ علینا صبرا» کردند که
از ماده «افراغ»
به معنی ریختن آب یا ماده سیال دیگر
از ظرف،
به طوری که ظرف کاملا خالی شود،
نکره بودن «صبر» نیز تاکیدی
به این مطلب است.
تکیه بر ربوبیت پروردگار (ربنا) و تعبیر
به «افراغ» که
به معنی خالی کردن پیمانه است، و تعبیر
به «علی» که بیانگر نزول
از طرف بالا است و تعبیر
به «صبرا» که در این گونه موارد دلالت بر
عظمت دارد، هر کدام نکته‌ای در بر دارد که مفهوم این
دعا را کاملا عمیق و پر مایه می‌کند.
دومین تقاضای آنها
از خدا این بود: «گام‌های ما را استوار بدار» تا
از جا کنده نشود و فرار نکنیم، در حقیقت، دعای اول جنبه باطنی و درونی داشت و این دعا جنبه ظاهری و برونی دارد و مسلما ثبات قدم
از نتایج روح استقامت و صبر است.
سومین تقاضای آنها این بود: «ما را در برابر این قوم کافر یاری فرما و پیروز کن» که در واقع هدف اصلی را تشکیل می‌دهد و نتیجه
نهایی صبر و استقامت و ثبات قدم است. »
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «فرماندهی جالوت».
